จะเป็นไรไป..ถ้าเราจะล้มทั้งยืน...สักครั้ง

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา... 
ไม่ใช่สิ่งที่จะกำหนดความสุข 

แต่มันเป็นความคิดของเราเองต่างหาก 
ความคิดที่มีต่อสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับเรานั่นเอง
จะสุขหรือจะทุกข์ก็ขึ้นอยู่ที่เราคิด เราเป็นคนกำหนด

ปล่อยให้ชีวิตผิดพลาดเสียบ้าง 
ปล่อยให้ความคาดหวังพบกับความผิดหวัง 
ปล่อยให้ความฝันกลายเป็นฝันค้างลอยกลางอากาศ 
ปล่อยให้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด 

แม้ว่า...เกิดขึ้นแล้ว...และจะเลวร้ายกับชีวิตก็ตามที
เพราะทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้น... 
สอนและเป็นบทเรียนอันล้ำค่าให้แก่ชีวิต ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วบนโลกใบนี้

คุณบอย โกสิยพงศ์ เคยให้สัมภาษณ์กับนิตยสารเล่มหนึ่ง 
เขาพูดให้แง่คิดที่ดีเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง 
ซึ่งมันอาจจะสร้างบาดแผลให้กับใครหลาย ๆ คนมาบ่อยครั้ง คุณบอยพูดไว้ว่า...

          "ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดชีวิต ทุกอย่างมันก็รอเวลาจากเราไปทั้งนั้น เชื่อว่า ถ้าชีวิตคนเราไม่ยึดติด ไม่ต้องแขวนชีวิตไว้กับความคาดหวัง เวลาที่เราสูญเสีย หรือเวลาที่เราต้องเจอกับความล้มเหลว เราคงมีภูมิต้านทานมากพอที่จะเอาไว้ต่อสู้กับความท้อแท้ อย่าคิดว่า สูญเสียแล้วชีวิตจะต้องเป็นศูนย์ เพราะว่าเรานับหนึ่งใหม่ได้เสมอ หากเราคิดที่จะนับซะอย่าง ไม่มีอะไรบนโลกที่น่ากลัว และไม่จำเป็นต้องกลัวกับความเป็นจรองของชีวิต"
แล้วจะเป็นไรไป...ถ้าเราจะล้มทั้งยืนเสียบ้าง...ก็คงไม่เสียหายไร
แต่...การกลับมาเริ่มต้นใหม่...เป็นความท้าทาย...จากพลัง..กาย..พลัง..ใจ...ในตัวเราเท่านั้น