ชีวิต..คือ..การเดินทาง

"ชีวิต" คือ "การเดินทาง" ที่ต้องเรียนรู้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด...

แต่ละวัน.. เราก้าวไปบนเส้นทาง ที่เราเลือกที่จะเดิน...

..เลือกที่จะเป็น โดยที่ไม่มีใครรู้ว่า...

ทางข้างหน้า.. จะเป็นยังไง...

ในวันนี้น้องสาวคนนี้ "กำลังเดินทาง" ไปบนเส้นทางที่เลือก...

น้องสาวไม่มีใครอยากให้มัน "ผิดพลาด"...

อยากให้หนทางที่กำลังเดินทางไปนั้น... 

สวยงามไปในแบบที่เราคิด...

น้องสาว...จะทำให้ดีที่สุด...

...พรุ่งนี้...ทุกอย่างต้องสวยงามตามเส้นทางที่เลือก...ใช่ไหมค่ะ

 — 

กำลังใจ...

ก่อนที่คุณจะเอ่ยคำใดออกไป ควรที่จะหยุดคิดสักนิดนึง

เพราะคนเราทุกคนอยู่ได้ด้วยกำลังใจ คุณก็คงจะเป็นคนหนึ่ง

ที่ต้องการกำลังใจจากคนรอบข้างเช่นกัน.....

เมื่อใดที่คุณต้องการกำลังใจจากผู้อื่น

คุณควรเป็นผู้ให้กำลังใจแก่ผู้อื่นเสียแต่วันนี้

เยาว์ความคิด...

เยาวชน...อาจจะเยาว์ความคิด...เพราะยังเยาว์วัย

ผู้ใหญ่...อาจจะเยาว์ความคิด..เพราะหลงกับสิ่งเย้ายวน เชื่อไปในทางที่ผิด...นู๋กบ

ผู้มีปัญญา..

ผู้มีปัญญา...เห็นว่า....ชีวิต ก็เป็นเกมส์...

เกมส์..ก็เป็นแค่เกมส์ มีแพ้..มีชนะ และยังมีการไม่แพ้..ไม่ชนะ 

จุดจบของเกมส์ คือ ปัญหานั้น ๆ ผ่านพ้นไปได้ ด้วยเทคนิคใ ดๆ ก็ตาม

ไม่จำเป็นต้องมีแพ้ มีชนะ หรือไม่แพ้ไม่ชนะ 

ท่านผู้มีปัญญาเหล่านี้...จึงไม่สนใจ เรื่องแพ้ ชนะ หรือไม่แพ้ไม่ชนะ

ขอบคุณสำหรับการชี้นำค่ะ

ผู้เฒ่าข้างวัด

เพลงพระราชนิพนธ์ ชะตาชีวิต

ชะตาชีวิต (CHATA CHEEWIT) 
ทำนอง: พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ภูมิพลอดุลยเดช
คำร้อง: พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ
ร่วมกับ ศาสตราจารย์ ดร.ประเสริฐ ณ นคร

นกน้อยคล้อยบินมาเดียวดาย คิดคิดมิวายกังวลให้หม่นฤทัยหมอง
ขาดมวลมิตรไร้คนสนิทคู่เคียงครอง หลงใหลหมายปองคนปรานี
ขาดเรือนแหล่งพักพำนักนอน ขาดญาติบิดรและน้องพี่
บาปกรรมคงมี จำทนระทม
ท้องฟ้าสายัณห์ตะวันเลือน แสงลับนับวันจะเตือนให้ใจต้องขื่นขม
หากเย็นลงฟ้าคงยิ่งมืดยิ่งตรอมตรม ชีวิตระทมเพราะรอมา
จวบจันทร์แจ่มฟ้านภาผ่อง เฝ้ามองให้เดือนชุบวิญญาณ์
สักวันบุญมา ชะตาคงดี

ชีวิตลิขิตเอง....

ก่อนเคยเชื่อในลิขิตฟ้าดิน
ปล่อยชีวิตไปตามโชคชะตา
แต่ฝันไม่เคยถึงฝั่ง

ผิดหวังในใจเรื่อยมา เพราะฟ้าไม่มีหัวใจ
จะเลวหรือดี มันอยู่ที่คน จะมีหรือจน มันอยู่ที่ใจ

ดินฟ้าไม่เคยลิขิต
ชีวิตจะเป็นเช่นไร
อย่าเลยอย่าถามฟ้า

ปีนไปให้สูงที่สุด อย่างที่คิดฝันไว้กับใจ
จะยากเย็นเท่าไร บอกใจว่าจะไม่กลัว

ไม่รอให้ฟ้าดินลิขิต ไม่ปล่อยให้ชีวิตผ่านไป
ไม่ว่าจะสูงจะไกลเท่าไหร่ บอกใจว่าจะไม่กลัว

ไม่ยอมให้ฟ้าหรือใครลิขิต อยากมีชีวิตที่ใฝ่ฝัน (ที่ใฝ่ฝัน)
ตั้งแต่วันนี้ นี่คือชีวิต ลิขิตของเราเปรียบชีวิตเป็นดังบทละคร
จะยอมให้ใครเขียนบทของเรา

ชีวิตจะเป็นเช่นไร ก็ขอให้เป็นเพราะเรา
เรื่องราวที่เราต้องเขียน

"ประชาธิปไตย"

"ประชาธิปไตย" 

คือ การปกครองที่ไม่สามารถทำให้ทุกคนเสมอภาคเท่าเทียมกัน

แต่ "ประชาธิปไตย" ใช้ความเสมอภาคเท่าเทียมกันเป็น "เสียงหลัก" ในการปกครอง

ร็องซีแยร์ (Ranciere, On the Shores of Politics, pp. 63 - 92.

อนาคต...อดีต..ที่ถูกลืม

อนาคตเราที่สดใส...อยู่บน "รากฐาน"..."อดีต" ที่ถูกลืม 

เราไม่สามารถดำเนินชีวิตต่อไปได้ดี

ถ้าหากเราไม่รู้จัก "ปล่อยวาง" "ความผิดพลาด" ใน "อดีต" และ "ความปวดใจ"...

พอใจ...ความรักที่งอกงาม

การมอบความรักทั้งหมดให้..."ใครสักคน" 

ไม่ได้เป็น..."หลักประกัน"...ว่า...เขาจะรักเราตอบ 

อย่าหวังที่จะได้..."รัก"...ตอบ 

แต่จงรอให้มัน..."งอกงาม"...ขึ้นใน..."หัวใจ"...เขา 

แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นเช่นนั้น 

ก็ให้พอใจว่า...อย่างน้อยมันก็ได้..."งอกงาม"...ขึ้น...ในใจของเรา 

สายฟ้าแลบ...

เคยได้ยินแต่ข่าว...ดาราประกาศ "หมั้น" "แต่งงาน" สายฟ้าแลบ...เช่น ไก่มีสุข

จะมีใครบ้างไหม...ที่อยู่ดี ๆ ก็ถูกทิ้งแบบ "สายฟ้าแลบ"...

เพิ่งรู้สึกตัว "โอ๊ย...นี่เรา "ถูกทิ้ง" แล้วเหรอ...

แบบ.."ไม่พูด" "ไม่บอก" "ไม่มีอะไรเกิดขึ้น" "หายไปเฉย" "หายเข้ากลีบเมฆ"....เงียบ.....

การถูกทิ้งแบบ "สายฟ้าแลบ"...

คนถูกทิ้ง...งง..เป็นไก่ตาแตก...งง...แล้ว...งง...อีก...นู๋กบ

ข้อห้ามผู้ขับขี่...เป็นเพียงการใช้เงินของผู้มีอำนาจ

ห้ามผู้ขับขี่ขับรถในกรณี

1. ในขณะหย่อนความสามารถในอันที่จะขับ เช่น ภายหลังจากรับประทานยาแก้ไข้หวัด ในขณะง่วงนอน
2. ในขณะเมาสุราหรือของมึนเมาอย่างอื่น
3. ในลักษณะกีดขวางการจราจร
4. โดยประมาทหรือน่าหวาดเสียว อันอาจเกิดอันตรายแก่บุคคลหรือทรัพย์สิน
5. ในลักษณะที่ผิดปกติวิสัยของการขับรถตามธรรมดาหรือไม่อาจและเห็นทางด้านหน้าหรือด้านหลัง ด้านใดด้านหนึ่ง หรือทั้งสองด้านได้พอแก่ความปลอดภัย
6 .คร่อมหรือทับเส้นหรือแนวแบ่งช่องรถ เว้นแต่เมื่อต้องการเปลี่ยนช่องเดินรถ เลี้ยวรถ หรือกลับรถ
7. บนทางเท้าโดยไม่มีเหตุอันควร เว้นแต่รถลากเข็นสำหรับทารก คนป่วย หรือคนพิการ
8. โดยไม่คำนึงถึงความปลอดภัย หรือความเดือดร้อนของผู้อื่น
9. ในขณะที่เสพ หรือรับเข้าร่างกาย ไม่ว่าด้วยวิธีการใดๆ ซึ่งวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทกลุ่มแอมเฟตามีน(ยาบ้า) หรือวัตถุที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและประสาทอย่างอื่น
10. ขับรถโดยไม่มีใบอนุญาตขับรถ
11. ขับรถบนไหล่ทาง เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานจราจร
12. ใช้ไฟฉุกเฉินขณะขับรถตรงไปเพื่อผ่านทางร่วมทางแยก
13. ขับรถแข่ง เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าพนักงานจราจร

เราไม่ได้ "ปลุก" จิตสำนึก รู้ "รักกฎหมาย" รู้ "เข้าใจ" รู้ "ปฏิบัติ" อย่างถูกต้อง...
เราควร "ปลุก" สร้างจิตสำนึก การรู้ ความเข้าใจ การปฏิบัติ ที่ถูกต้อง ตั้งแต่เด็ก ๆ... ให้เป็น "หน้าที่" ที่เราต้องทำ...ต้องปฏิบัติ...
ไม่ใช่...เราใช้เงินกับการรณรงค์..ตามเทศกาล..ตามความพอใจของผู้มีอำนาจ...นู๋กบ

ปัญหารถติด...ที่ไม่เคยทำโพล...และเป็นข่าว

ปัญหารถติด...ที่ไม่เคยทำโพล...และเป็นข่าว
ตำรวจ...ตั้งด่าน...ทุก ๆ เส้นเขตแห่งอำนาจ...
ตำรวจ...ตั้งด่าน...ตรวจวัดควันดำ...
ตำรวจ...วิ่งตัดหน้ารถ...(ไม่มีในกฎหมาย....พรบ....และอื่น ๆ )
ตำรวจ...ดักจับมอเตอร์ไซด์...ลงสะพาน
ตำรวจ...ตั้งด่าน...ตรวจป้ายทะเบียนรถยนต์...
ตำรวจ...ตั้งด่าน...ตรวจมอเตอร์ไซด์...ไม่มีอะไรให้จับ ปรับ...ใส่รองเท้าเตอะก็ยังผิด...กฎหมายฉบับไหนกัน...
ตำรวจ...ตั้งสามเหลี่ยมแดง...ปิดกั้นจราจร...เกิดอุบัติเหตุ...เพราะเบรคกระทันหัน...ตามกฎหมาย...ตำรวจต้องติดป้ายแจ้งก่อนถึงด่านที่ตั้ง...
ตำรวจ...โบกรถ...ที่ช่องจ่ายเงินทางด่วน...จากเลนกลางไปซ้ายสุด หรือขวาสุด...เฮ้อ...สุดยอด...
ตำรวจ...ตั้งด่าน...ตรวจแอลกอฮอล์...เล่นตั้ง...ห่างผับ บาร์...ห้าร้อยเมตร...
ตำรวจ...ตั้งด่าน...สร้างกิจกรรม...ตามกระแสสังคม...เพื่อการมีพื้นที่ในข่าว...สร้างภาพ...เอาใจนาย...

ตำรวจ...ไทยเป็นผู้มีอำนาจเหนือกฎหมาย หรือไม่เข้าใจกฎหมาย...
หรือ...เราไม่สนใจกฎหมาย...

มารยาท..การขับรถ

มารยาท..การขับรถ

ผู้มีการศึกษา มีมารยาท...ไม่ควรขับรถ

...ปาดหน้าผู้ื่น..ไม่บีบแตรไล่..ไม่เปิดไฟไล่หลัง..ไม่ขับไล่หลัง..

ขับช้า ๆ ก็ควรชิดซ้าย..และฉวยโอกาสแย่งที่จอดรถ...ฉันรออยู่ มองบ้างนะย๊ะ...นู๋กบ

เสน่ห์สาว...อาหารบุฟเฟต์

เสน่ห์สาว...อาหารบุฟเฟต์

เมื่อทานอาหารบุฟเฟต์ ควรตักอาหาร กับข้าว ในจานเดียว 

อย่าตักทุก ๆ อย่างมารวมกัน จนล้นจาน 

เดิน ๆ หลาย ๆ รอบ โชว์หุ่นสวย ๆ ยิ้มหวาน ๆ 

อย่าทำเหมือนคน ตาย อด ตาย อยาก...นู๋กบ

เสน่ห์สาว...

เสน่ห์สาว...

แต่งกายให้ถูกกับกาลเทศะ...

ไม่แต่งตามใจเราเอง...

แต่แต่งตามสภาพของงานที่จะไป และสังคมสิ่งแวดล้อมที่กำลังอยู่ หรือที่ทำงานอยู่

Don't Sweat the Small Stuff

หนังสือเรื่อง Don't Sweat the Small Stuff 

ผู้แต่งเชื่อว่า "นิสัยเกิดจากการกระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งครั้งแล้วครั้งเล่า 

นิสัยเหล่านี้จะเกิดขึ้นตามสภาวะธรรมชาติ

และเกิดขึ้นบ่อยครั้งเสียจนเราไม่รู้สึกว่าเป็นสิ่งผิดปกติ หรือเป็นสิ่งที่ต้องแก้ไข 

แต่หารู้ไม่ว่านิสัยที่ไม่ดีของเราเหล่านี้จะเป็นตัวบั่นทอนพลังชีวิต 

ทำให้เราหมดกำลังใจ และทำให้เราเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย"

จิต..ความคิด...สติ...แต่งงาน...หย่า

เมื่อ "จิต" กับ "ความคิด" เป็น..."สามี-ภรรยา" กัน...

เราก็จง "ฝึก" ให้เขา "หย่า" กันก่อน...

แล้วเราก็ให้ "ความคิด" "แต่งงาน" กับ "สติ"… 

จิตก็จะเป็น "อิสระ" (โสด!) คือ "ว่าง โล่ง โปร่ง และสบาย" ในที่สุด....

ความไม่แน่นอน...

ความไม่แน่นอน...

มีความเกิดเป็น "เบื้องต้น"...

มี "ป่วย" "ไข้" เป็น "ท่ามกลาง...

มี "ความแก่" เป็น "ท่ามกลาง"... 

มี "ความตาย" เป็นที่ "สิ้นสุด" เหมือนกันหมด...ทุกคน

จะเป็น "หนุ่ม" ก็ดี..."แก่" ก็ดี "ทุกข์" ก็ดี...

จะเป็น "ความมรวย" ก็ตามจะเป็น "เจ้า" "พระยา" "ไพร่ฟ้า" "ประชาราษฎร์" เวลาจะ "ตาย"...

ใครมี "มาก"ก็ทิ้งไว้ "มาก"... ใครมี "น้อย" ก็ทิ้งไว้ "น้อย" 

ดังนั้น...ความ "ตาย" ก็เหมือนกันทุกคนนั้นแหละ...

ไม่มีใคร "เอา อะไร ไป ได้".....นู๋กบ

ภายในโคลน...

ภายในโคลนนั่นน่ะ...

มีความเหม็นสาบเหม็นเน่าสารพัดอย่าง...

แต่ดอกอุบลทั้งหลายที่เกิดในที่นั้น...

ยิ่งสวย ยิ่งงาม ยิ่งต้นใหญ่ ลำใหญ่ ดอกใหญ่...

โคลนทั้งหลายนั้นเป็นปุ๋ยของมัน...ได้ปุ๋ยแล้วมันงาม 

ปุ๋ยนั้นเป็นของโสโครก เป็นของสกปรกเป็นของเหม็น กลิ่นสารพัดอย่าง 

มันจะเหม็นเท่าไรๆ สกปรกเท่าใด ๆ บัวมันยิ่งชอบ...

ดอกมันยิ่งโต ลำมันใหญ่ ยิ่งยาว...

ดอกบัวนั้นก็เปรียบกับ..."จิตของเรา"...

ถ้า "จิต" มันจมอยู่ในทุกสิ่งทุกอย่าง คือ "ราคะ" "โทสะ" "โมหะ" สารพัด

จิตใจของเราก็เหมือนกันฉันนั้น...

ถ้ามันหมกอยู่ใน ราคะ โทสะ โมหะ...มันเหมือนอยู่ในโคลน...

สตินี้ก็คือ..."ชีวิต"

 

สตินี้ก็คือ..."ชีวิต" 

ถ้าขาดสติเมื่อใดก็เหมือน..."ตาย" 

ถ้าขาดสติเมื่อใดก็เป็นคน...

"พูดไม่มีความหมาย" "การกระทำไม่มีความหมาย" 

สตินี้คือ..ความระลึกได้ในลักษณะใดก็ตาม 

สติ...เป็นเหตุให้สัมปชัญญะเกิดขึ้นมาได้ 

สติ...เป็นเหตุให้ปัญญาเกิดขึ้นมาได้ ทุกสิ่งสารพัด...นู๋กบ

จิตบริสุทธิ์....

เมื่อจิตบริสุทธิ์...มันก็ไม่มีทุกข์ 

เมื่อจิตไม่มีทุกข์...มันก็จะกลับมาสู่สภาวะเดิมของมัน 

นั่นก็คือ...ความสงบ เย็น เบา สบาย ปลอดโปร่ง สดชื่น แจ่มใส...

สุข สดชื่น แจ่มใส...กันทุก ๆ คนนะค่ะ...นู๋กบ

สุขอยู่ไหน...

สุขอยู่ที่การวิตก สุขอยู่ในการวิจารณ์...

สุขอยู่กับความอิ่มใจ สุขอยู่กับอารมณ์ เหล่านั้นแหละ...

แต่ว่ามัน...สุขอยู่ในความสงบ วิตกก็วิตกอยู่ในความสงบ 

วิจารณ์ก็วิจารณ์อยู่ในความสงบ ความอิ่มใจก็อยู่ในความสงบ...

สุขก็อยู่ในความสงบ ทั้งสี่อย่างนี้เป็นอารมณ์อันเดียว...

กำลังกาย...กำลังจิต

การทำจิตใจของเราให้มีกำลัง กับการทำกายของเราให้มีกำลังมันต่างกัน 

การทำกายให้มีกำลังก็คือ การออกกำลังกาย ทำกายบริหาร 

มีการกระโดด การวิ่ง นี่คือ "การทำกายให้มีกำลัง"

 

การทำจิตใจให้มีกำลังก็ คือ "ทำจิตให้สงบ" 

ไม่ใช่ทำจิตให้คิดนั่นคิดนี่ไปต่าง ๆ ให้อยู่ในขอบเขตของมัน 

เพราะว่า...จิตของเรานั้นไม่เคยได้สงบ 

ไม่เคยมีกำลัง จึงไม่มีกำลัง...ทางด้นสมาธิภายใน

"หลับตา" หรือ "ลืมตา"

หาก "ลืมตา" แล้วรู้ลมหายใจได้ต่อเนื่อง...ก็ควร "ลืมตา" ให้มาก

หาก "หลับตา" ถึงจะรู้ลมหายใจได้นาน ๆ...ก็ควรหลับตาให้ต่อเนื่อง

อย่าไปกลัว หรือไปยึดรูปแบบว่า...จะเอาอย่างไหนถึงจะถูก

เพราะมันถูก "ตรงจิต ตรงสติ" ตรงความสามารถรู้ความไม่เที่ยง

ไม่ใช่ถูกตรง "หลับตา" หรือ "ลืมตา"...นู๋กบ

กิเลส...เครื่องล่อใหม่

"ความรัก" "ความหวัง" "ความฝัน" "ความสุข" 

"ความสนุก" "ความหลง" 

จะเป็นเครื่องล่อใหม่...ทำให้ "จิตของเรา"...

ผละออกมาจากเหยื่อล่อแบบโลก ๆ..."กิเลส"

เราต้อง "ยกจิต" ให้ก่อเกิด "สติ" ให้ "พร้อมรู้"...

และ "ความไม่เที่ยง" ของ "ลมหายใจ" ที่ปรากฏให้รู้...

ก็จะก่อให้เกิด "ปัญญา" เห็นถึงความเป็นจริง....นู๋กบ

ลม...ไม่ใช่ของเรา...ไม่เที่ยง

เมื่อจิตยอมรับตามจริงว่า "ลมไม่เที่ยง"

ไม่มีลมไหนเลยในชีวิตที่เป็นตัวเรา

ไม่มีลมไหนเลยที่เป็นบุคคล ตัวตน เรา เขา หรือ ใคร ๆ 

ไม่ต่างจาก "ลมหายใจ" แต่อย่างใดเลย...

คือ...ไม่ใช่ของเรา...ไม่เที่ยง...นู๋กบ

ขาสองข้าง....หัวใจ...นักสู้

การเดินทางของชีวิต...มีแต่ "ขาสองข้าง" ที่พาเราเดินไปถึงฝั่ง

เมื่อ "ขา" ขาดข้างใดข้างหนึ่งก็เรียกว่า "ขาเป๋"

เดินลำบาก ไปถึงปลายทางได้ยาก

หรือยิ่งถ้าขาข้างที่เหลือป้อแป้ปวกเปียก

ก็อาจออกจากจุดเริ่มต้นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ....

ไม่ว่า "ร่างกาย" จะเป็นอย่างไร...

ถึงแม้ "ขาสองข้าง" ...จะมีความสำคัญต่อการเดินทางของชีวิต...

แต่ในบางคน...ไม่มีขาสักข้าง....

ทำไม "เค้ายังต่อสู้ และเดินไปตามเส้นทางของชีวิต" ....

ด้วยเพราะ..."หัวใจ"...ที่เปลี่ยนไปด้วยพลัง "นักสู้"....นู๋กบ

จิต...กิเลส...

คนเรา "จิต" กระเพื่อมด้วยพลังกระตุ้นของ "กิเลส" อยู่เรื่อย ๆ

ก็เพียงแค่เรา "ไม่" อยากยอมรับว่า "เราเป็นฝ่ายผิด"

จิตเราจะ "บิดเบี้ยว" "กิเลส"จะกระตุ้นให้หา...เหตุผลสารพัด

มาพูดให้ตัวเองเป็น "ฝ่ายถูก"

คนเราในสังคมปัจจุบันนี้..."สั่งสม" นิสัยเช่นนี้กันโดยมาก

คนส่วนใหญ่...จึงมีจิตที่ยอมรับตามจริงได้ยาก...

หรือ "หลอกตัวเอง"...นั่นเอง...นู๋กบ

รอเวลา.."ฟ้าหลังฝน"

เราเพียงแต่ใช้ "ความอดทน"…อีกครั้ง..หรือหลายครั้ง…..

รอเวลา.."ฟ้าหลังฝน"…ก็จะเจอกับ "รุ้งงาม" นั้นอีกครา….

เราเพียงแค่..."รักษาเวลา"...ที่มีนั้นให้นานที่สุด

ให้มองด้วย "ความรู้สึกที่ดี"….เก็บสิ่งสวยงามนั้นไว้….

ให้นานที่สุดในใจเราเอง...

ขอบคุณ...

ขอบคุณ....ที่เข้ามาในชีวิต
ขอบคุณ....ที่ทำให้ในช่วงหนึ่งของชีวิต...มีความหมาย...
ขอบคุณ....ที่เคยดูแลกันและกัน...
ขอบคุณ....ความห่วงใยที่มีให้....
ขอบคุณ....ที่เคยบอกว่า "รัก"...
ขอบคุณ....คำพูดแสนหวาน...
ขอบคุณ....ความอบอุ่นที่มอบให้...
ขอบคุณ....สิ่งดี ๆ ที่มีให้...

ขอบคุณ....ที่ทิ้งฉันไป...
ขอบคุณ....ที่สอนฉัน...ด้วยบทเรียนแสนเจ็บปวด
ขอบคุณ....ที่ทำให้ฉันเข้มแข็งขึ้น
ขอบคุณ....ที่ทำให้ฉันรู้จักคุณค่าของตัวเอง
ขอบคุณ....ที่ทำให้ฉันรู้จักความรัก...

ฉัน...จะไม่เสียเวลา...คิด...

หยุด...จมปลักกับความคิดเดิม ๆ

หยุด...คิดถึงใครบางคน...ที่เจ็บปวด

หยุด...ร้องไห้...ให้ใครบางคน...ที่ไม่เห็นคุณค่า...

หยุด...หัวใจที่เหนื่อยล้าจากใครบางคน

ได้เวลาแล้ว...สำหรับการเริ่มใหม่...ที่จะไม่เสียเวลาคิด...ถึงใครบางคน

ได้เวลาแล้ว...สิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมา...ฉันจะเก็บไว้เป็นอย่างดี...ไว้สร้างพลังและกำลังใจ

ได้เวลาแล้ว...ยิ้ม สู้ กับทุกสิ่ง...ชีวิตต้องเดินหน้าต่อไป...กับหัวใจดวงเดิมที่เปี่ยมไปด้วยพลัง...นู๋กบ

กรอบ...ความคิด

คนเรา...ต้องกำหนด...กรอบ...ความคิดของตัวเอง

กรอบความคิด..เริ่มจากการวางแผน เดินตามแผนที่กำหนด...

ในวันนี้...กรอบความคิดของฉัน

คิด...ฉันอยู่ได้ด้วยตัวฉันเอง

คิด...ฉันทำทุกอย่างได้ ได้ตัวฉันเอง

คิด...ฉันจะไม่นำใครมาเป็นส่วนหนึ่งในกรอบความคิดของฉัน

คิด...ฉันจะเดินตามสิ่งที่ฉันตั้งเป้าหมายไว้

คิด...ฉันมีหน้าที่...ของความเป็นแม่...

คิด...ฉันมีหน้าที่...ของความเป็นลูก

คิด...ฉันมีหน้าที่...ของความเป็นศิษย์

คิด...ฉันมีหน้าที่...ของความเป็นครู

คิด...ฉันมีหน้าที่...ที่ฉันต้องสร้างความสุขให้กับตัวเอง

ความหวัง..กับการรอคอย

ในวันนี้...ที่ชีวิตฉันเต็มไปด้วยความหวังกับการรอคอยบางสิ่งบางอย่าง

สิ่งที่ฉันรอคอย...ใกล้เข้ามาทุกวินาที...
สิ่งที่ฉันรอคอย...ใกล้ความสำเร็จ...แต่อุปสรรค...ปัญหา...ก็มีตามมาตลอด
สิ่งที่ฉันรอคอย...ต้องอยู่ที่ตัวฉัน...นิ่ง...สงบ...อยู่บนความเสี่ยง...
สิ่งที่ฉันรอคอย...ต้องสำเร็จ...ฉันต้องทำให้ได้...
สิ่งที่ฉันรอคอย...สร้าง...อนาคต...ของคนที่ฉันรักมากที่สุด...
สิ่งที่ฉันรอคอย...สร้าง...ชีวิต...ใหม่ให้กับคนที่ฉันรัก...
สิ่งที่ฉันรอคอย...สอนบทเรียนมากมาย...เต็มไปด้วย...ความอดทน...การรอคอย
สิ่งที่ฉันรอคอย...คือ...ความหวัง...ความฝัน...ของฉันและครอบครัว....

ชีวิต...เป้าหมาย

ในเมื่อเราเกิดมาคนเดียว
เมื่อถึงเวลาตาย...เราก็คงตายคนเดียว

ตั้งแต่เกิดมา...นาฬิกาชีวิตไม่เคยหยุดเดิน
ตั้งแต่เกิดมา...เกมชีวิตไม่เคยหยุดเดิน

ช่วงของการเดินทางของชีวิต...พบเจอผู้คนมามาย
เป็นเหมือนวัฎจักรแห่งชีวิต ที่ต่างคน ต่างเวลา ต่างวนเวียนมาพบกัน
มีทั้งที่มาด้วยการงาน เพื่อน

ทุกสิ่งที่ทุกอย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
มีทั้งความสุข ความเศร้า ความผิดหวัง
เราก็ผ่านมันมาได้ทุกอย่าง...ด้วยตัวเราเอง

ในวันนี้...เราก็ยังคงเดินบนเส้นทาง...เกม...ชีวิต...ด้วยตัวเราเอง
ชีวิต...เป็นของเรา...
เราเป็นผู้กำหนด...เส้นทาง...และเราต้องควบคุม...เกมชีวิต...ให้มุ่งไปสู่เป้าหมาย...ที่เราวางไว้
เป้าหมาย...คือ...ความสำเร็จ...ของความคิดที่เราเป็นผุ้กำหนด....

เกม...ชีวิต...จะมีสีสรร...สนุก...สนาน...มีรอยยิ้ม...เมื่อเราทำทุกอย่าง...ด้วยใจ...ที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง
ชีวิตเป็นของเรา...เรา คือ ผู้กำหนด...เป้าหมาย...ของชีวิต

เป้าหมาย...ไม่ใช่เพียงแค่ความสำเร็จของผลงาน หรือสิ่งที่คาดหวัง...
เป้าหมาย...เป็นเพียงจุดหมายปลายทางที่เราต้องไปให้ถึง...
เป้าหมาย...เป็นแรงบันดาลใจ...ให้เรา...ก้าวไป...ด้วยตัวเรา...
เป้าหมาย...เป็นของเรา...อย่าไปคาดหวัง...ว่า จะมีใครมาร่วมเดินไปตามเป้าหมายที่เราวางไว้

ชีวิต...เป้าหมาย....คือ...เรา...คนเดียว...จงมีความสุข..ความชีวิต..ยิ้มให้กับทุกสิ่งที่เข้ามา...

น้ำตา...สร้างพลัง

น้ำตา...ที่ไหลริน 

น้ำตา...ความสูญเสีย

น้ำตา...ความผิดหวัง

น้ำตา...ถูกทอดทิ้ง

น้ำตา...การรอคอย

น้ำตา...ทำให้ฉันมีพลัง

ในทุก ๆ ครั้ง...ที่.."น้ำตา"..ไหลริน ผ่านอาบแก้บ ร้อนผ่าว ไปทั่วใบหน้า และกาย 

ในทุก ๆ ครั้ง...ที่..."น้ำตา" ไหลจนพอใจ 

มหัศจรรย์...ของ..."น้ำตา"...ที่ไหลริน...จนฉันหมดแรง

มหัศจรรย์...ของ..."น้ำตา"...ที่ไหลริน...ยิ่งทำให้ฉันมีพลัง...ที่จะยืนหยัด.และลุกขึ้นสู้..

หลังความอ่อนล้า...ใช่ ฉันยังต้องยืนหยัด สู้ต่อไป ฉันไม่มีทางยอมแพ้ 

ความทรงจำ...รูปภาพ

รูป...เป็นการเก็บช่วงเวลาดี...ที่เรามีต่อกัน

รูป...เป็นสิ่งที่สะท้อนภาพในอดีต...ของเรา

รูป...เป็นสิ่งดี ๆ ที่ช่วงพลังกาย..พลังใจ..ให้น้องคนนี้...

รักที่จะรอ...

ฉัน...ไม่รู้ว่า...พี่จะกลับมาไหม

ฉัน...รัก...ที่จะรอ...อยู่ตรงนี้

ฉัน...รัก...ที่จะไม่เปลี่ยนแปลงทุกอย่าง

พี่...จะรู้บ้างไหม...รอบกาย รอบบ้าน ยังมีไออุ่นจากกายพี่ 

พี่...จะรู้บ้างไหม...น้องคนนี้ยังรอ และเชื่อมั่นในคำพูดของพี่

พี่...จะรู้บ้างไหม...น้องคนนี้...ยังไม่เคยเปลี่ยนแปลง...ยังรักพี่...และจะรอการกลับมาของพี่...

ทำไม...ทิ้งกันไป...ไม่บอกลากันบ้าง

ทำไม...ทิ้งกันไป...บอกหน่อยได้ไหม

ทำไม...ฉันผิดอะไร...บอกหน่อยได้ไหม

ทำไม...ไม่พูดกับฉัน..บอกหน่อยได้ไหม

ทำไม...ใจแข็ง...ตัดกันได้ง่าย...อย่างนี้...ใช่ไหม

ทำไม...เวลาที่อยู่ด้วยกัน...ไม่มีความหมายเลยใช่ไหม...

"แฟน" สำหรับ "ฉัน"

สำหรับ "ฉัน" 

"แฟน" ไม่ได้มีไว้อวดใคร

"แฟน" ไม่ใช่แค่แก้เหงา

"แฟน" ไม่ใช่แค่ฆ่าเวลา

"แฟน" ไม่ใช่ใครก็เป็นได้

"แฟน" เป็นสิ่งมีชีวิตที่ควรถนุถนอม

"แฟน" เพียงแค่มองก็มีความสุข

"แฟน" เพียงแค่ความห่วงใยที่มีให้กัน

"ความสุขใจ" ที่ได้รัก

"ความสุขใจ" ที่ได้รัก 

ช่างเป็นความละเอียดอ่อนของจิตใจจริง ๆ 

ก็เพราะมันเป็นความละเอียดอ่อนนี่แหละ 

มันถึงต้องใช้ความอ่อนไหวของใจคุณสัมผัส 

สำหรับ "ฉัน" ความรักของฉันมีชีวิต

เพราะ "รัก" สำหรับฉัน "เคลื่อนไหว" "เจริญเติบโต" ตามกาลเวลา

เพราะ "รัก" สำหรับฉัน "สัมผัสจากหัวใจ"

เพราะ "รัก" สำหรับฉัน "สัมผัสจากสายตา"

เพราะ "รัก" สำหรับฉัน "นับวันยิ่งผูกพัน" 

เพราะ "รัก" สำหรับฉัน "คุณกลายเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต"

เพราะ "รัก" สำหรับฉัน "ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน"

สำหรับฉัน "คุณ คือ สิ่งที่ฉันสัมผัสด้วยหัวใจ"

จะเป็นไรไป..ถ้าเราจะล้มทั้งยืน...สักครั้ง

สิ่งที่เกิดขึ้นกับเรา... 
ไม่ใช่สิ่งที่จะกำหนดความสุข 

แต่มันเป็นความคิดของเราเองต่างหาก 
ความคิดที่มีต่อสิ่งที่ได้เกิดขึ้นกับเรานั่นเอง
จะสุขหรือจะทุกข์ก็ขึ้นอยู่ที่เราคิด เราเป็นคนกำหนด

ปล่อยให้ชีวิตผิดพลาดเสียบ้าง 
ปล่อยให้ความคาดหวังพบกับความผิดหวัง 
ปล่อยให้ความฝันกลายเป็นฝันค้างลอยกลางอากาศ 
ปล่อยให้อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด 

แม้ว่า...เกิดขึ้นแล้ว...และจะเลวร้ายกับชีวิตก็ตามที
เพราะทุก ๆ อย่างที่เกิดขึ้น... 
สอนและเป็นบทเรียนอันล้ำค่าให้แก่ชีวิต ที่หาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วบนโลกใบนี้

คุณบอย โกสิยพงศ์ เคยให้สัมภาษณ์กับนิตยสารเล่มหนึ่ง 
เขาพูดให้แง่คิดที่ดีเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลง 
ซึ่งมันอาจจะสร้างบาดแผลให้กับใครหลาย ๆ คนมาบ่อยครั้ง คุณบอยพูดไว้ว่า...

          "ไม่มีอะไรที่อยู่กับเราตลอดชีวิต ทุกอย่างมันก็รอเวลาจากเราไปทั้งนั้น เชื่อว่า ถ้าชีวิตคนเราไม่ยึดติด ไม่ต้องแขวนชีวิตไว้กับความคาดหวัง เวลาที่เราสูญเสีย หรือเวลาที่เราต้องเจอกับความล้มเหลว เราคงมีภูมิต้านทานมากพอที่จะเอาไว้ต่อสู้กับความท้อแท้ อย่าคิดว่า สูญเสียแล้วชีวิตจะต้องเป็นศูนย์ เพราะว่าเรานับหนึ่งใหม่ได้เสมอ หากเราคิดที่จะนับซะอย่าง ไม่มีอะไรบนโลกที่น่ากลัว และไม่จำเป็นต้องกลัวกับความเป็นจรองของชีวิต"
แล้วจะเป็นไรไป...ถ้าเราจะล้มทั้งยืนเสียบ้าง...ก็คงไม่เสียหายไร
แต่...การกลับมาเริ่มต้นใหม่...เป็นความท้าทาย...จากพลัง..กาย..พลัง..ใจ...ในตัวเราเท่านั้น