แม้เวลาจะสั้นนัก
แต่ก็ทำให้ฉันรู้จักกับความผูกพันที่ยิ่งใหญ่
ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร
แต่หมดเวลาแล้วใจที่จะฝันใฝ่ผูกพัน
เปรียบเธอเหมือนเส้นขอบฟ้า
ฉัน คือ คนธรรมดาที่มากับความฝัน
อยากรู้ว่า เธอจะอยู่ไกลแค่ไหนกัน
ถ้าจะไปยืนตรงนั้นมันก็แค่ปลายสายตา
เดินไปไม่ไกลเท่าไร
ก็เริ่มหมดกำลังใจในการค้นหา
แม้ยังมองเห็นเธออยู่ตลอดเวลา
แต่ก็รู้แล้วว่าแสนห่างไกล
พอเสียทีที่เคยอยากรู้
ว่าเธอนั้นอยู่ห่างไกลแค่ไหน
คนธรรมดาอย่างฉันนั้นคงเข้าใจ
ว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร
ที่ขอบฟ้าแสนไกลจะมาร่วมฝันใฝ่กับคนเดินทาง
เธออยู่แสนไกล
ทั้งกายและใจเราต่างไกลห่าง
ฝันของฉัน คือ อยากให้เธอนั้นเดินร่วมทาง
แม้จะไม่มีเธออยู่เคียงข้างตลอดไป
แต่ความจริงที่เป็นอยู่
ก็พอจะรู้ว่า ไม่มีทางเป็นไปได้
เพียงแค่ฝันมันยังดูมากเกินไป
เพราะรู้ว่า เธอ คือ คนที่อยู่ห่างไกลเกิน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น