มันเป็นช่วงเวลาที่เงียบเหงา
ที่สองเราอยู่ห่างกัน
อยู่ไกลเกินจะเอื้อมฝัน
รักที่ไม่มีวันเป็นจริง
เธอจะรู้ไหมหนอ
ใครคนหนึ่งรอ..หวังอย่างยิ่ง
รอรักจากเธอ แต่เธอทอดทิ้ง
อยากวิ่งไปตามหาหัวใจ
เวลานี้เธออยู่ไหนฉันไม่รู้
ผิดถูกก็รู้อยู่แต่ห้ามใจไม่ได้
รู้อยู่ว่าหมดหวัง..แต่คิดถึงอยู่ร่ำไป
แม้ไม่มีอะไรดีขึ้นก็ยอม
ได้แต่อธิษฐาน
ให้เธออยู่ดีเพียบพร้อม
แม้ว่าหัวใจจะตรมตรอม
ฝากลมหอมเธอคนดี
ฝากความรักความคิดถึงผ่านฟากฟ้า
ฝากความปราถนาดีจากที่นี่
ฝากผ่านลมด้วยใจล้นไมตรี
แม้รู้ดี..เราไม่มีวันเคียงคู่กัน
แม้จะร้าวรานก็ยังรัก
ไม่อาจหักห้ามใจใฝ่ฝัน
ไม่อาจลืมเรื่องระหว่างเธอกับฉัน
ไม่อยากตื่นกลัวจากกันไปไกล
ไม่เคยบอกว่า รักนี้ร้าย
ไม่เคยบอกว่า รักทำลายให้หมองไหม้
แต่รักเธอ เกินกว่าจะตัดใจ
คงต้องเก็บความรักของเราไว้
ฉันจะเก็บคืนวันดี ๆ ในใจเอาไว้ฝัน
จะจดจำดวงหน้าที่แสนรักไว้นิรันดร์
แม้เป็นช่วงสั้น ๆ...ฉันไม่อาจลืม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น