โลกเราหมุนรอบตัวเองช้าช้า
วงโคจรนาฬิกาคำนวณให้
ยี่สิบสี่ชั่วโมงตามกลไก
เข็มสั้นยาวหมุนไปในนาที
ตะวันตื่นปลุกเราแต่เช้าตรู่
โลกยังคงหลับอยู่ในบางที่
กลางวันอาจมืดบ้างก็มี
สิ่งเหล่านี้ชอบกลฉงนฉงาย
ในจักรวาลแห่งความไม่รู้
กาลเวลาที่มีอยู่ไร้ความหมาย
วงโคจรแห่งการเกิดและตาย
ใช่จุดเริ่มหรือสุดท้ายของชีวิต
เมฆเคลื่อนคล้อยลอยปลิวลมพลิ้วพัด
แสงอาจส่องโลกงามชัดชวนวิจิตร
แต่ท่ามกลางหมอกควันอันมืดมิด
แม้ว่าจะรู้ทิศกลับไร้ทาง
นาฬิกาเครื่องชี้วัดเวลาโลก
ปฏิทินอุปโลกตามแต่สร้าง
วันนี้ ปัจจุบัน ฉันเดินทาง
โลกยังคงกว้างอย่างที่เป็น
อนาคตใช่บอกได้ด้วยปฏิทิน
อย่าเชื่อแม้ได้ยินหรือเพียงเห็น
เช้าอาจมืด และสว่างในบางเย็น
นาฬิกาเพียงของเล่นของเวลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น