โลกโอนเอน....

โลกโอนเอน สั่นสะเทือน เลื่อนลั่นหนัก

เคยพิงพัก อภิรมย์ สมใจเหลือ

ยามข้าทุกข์ โลกคอยปลอบ คอยจุนเจือ

เคยเอื้อเฟื้อ กลับเลือนราง ร้างโรยลง

ความเชื่อใจ ที่มอบไป สลายแล้ว

ดั่งเช่นแก้ว แตกสลาย กลายเป็นผง

ทำเช่นไร ให้ใจข้า ได้ปลดปลง

ด้วยยังคง ขุ่นมัว หมองเกินใคร

นานเท่าใด ที่ใจข้า จักแข็งแกร่ง

หาเรี่ยวแรง กลับคืน ณ. แห่งไหน

ข้ายอมรอ ยอมค้นหา เพื่อสร้างใจ

เป็นเกราะให้ แกร่งกล้า ท้าทุกข์เอย.