will never make you cry.

No man is worth your tears and the only 

one who is, will never make you cry. 

ขี้เล่น ขี้งอน แต่..."รักคุณ"

นาทีที่เราห่างกัน

เหมือนโลกมันหยุดหมุน

จิตใจรอนล้าว้าวุ่น

เยียบเย็บไร้ความอุ่นในหัวใจ

นาทีที่เราใกล้กัน

เหมือนโลกมีสีสันสดใส

จิตใจวูบวาบไฉไล

หอมกรุ่นอุ่นไอเอื้ออาทร

เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด

สำหรับมนุษย์ชอบย้อนศร

ยียวนกวนใจชอบวอน

ขี้เล่น ขี้งอน แต่..."รักคุณ"

ส่งไออุ่นกรุ่นกลิ่นรัก.....

ส่งไออุ่นกรุ่นกลิ่นรัก.....

เพื่อเป็นหลักพักพิงใจให้เราสอง

ได้ผ่อนคลายหายหนาวคราวเคียงครอง

สุขสมปองมอบไว้ให้แก่กัน

ส่งคำหวานผ่านสายลม....

พร้อมผสมความห่วงใยฝากไว้มั่น

ถ้อยคำรักนานาสารพัน

รวมในนั้นเป็นวจีชี้ความใน

ส่งอารมณ์ความคิดถึง....

ห้วงคำนึงตรึงตราคราหลับใหล

อยากให้รู้ไม่เคยจากพรากกันไกล

เธอยังฝังติดในใจทั้งดวง

ส่งหัวใจให้พักพิง....

ไว้แอบอิงดูแลอย่างแหนหวง

เฝ้าฟูมฟักเอาไว้ไม่มีลวง

ด้วยทุกห้วงห้องใจให้เพียงเธอ

ขอยืนยัน...พร้อมเคียงคู่...อยู่เสมอ

   

ขอยืนยัน...พร้อมเคียงคู่...อยู่เสมอ

แม้นต้องเจอ...อุปสรรค....คงรักมั่น

หรือแม้แต่..หนทาง...ห่างไกลกัน

มิอาจกั้น...สายสัมพันธ์ อันคุ้นเคย

มากเท่าใด...หรือที่หวัง....ทั้งชีวิต

มิน้อยนิด...ใช่ไหม...ใคร่เอื้อนเอ่ย

จะขอมอบ...ดวงใจ...ให้หมดเลย

ยอมเปิดเผย...ทั้งสี่ห้อง ♥ จองคนเดียว

สะกดคำ..ว่าห่วงมาก..ฝากเอาไว้

ยามหวั่นไหว...หรือสิ่งร้าย...หมายข้องเกี่ยว

ให้รักนี้...เปลี่ยนเป็น...เช่นคมเคียว

ที่โฉบเฉี่ยว...ปัดป้อง...ผองเภทภัย

อุ่นใจนัก..ตลอดมา...ที่อาทร

ดับความร้อน...เหมือนฝนมา...ฟ้าสดใส

ส่งความห่วง...ฝากเดือน..เตือนฤทัย

มิมีใคร...แทนพี่ได้..."นะคนดี" ที่ดวงมาลย์

เพียงพบคน...ชื่อ "SUVECH"...ฟ้าส่งให้

สองทางเดิน...รวมเป็นหนึ่ง...พึงฉงน

เพียงพบคน...ชื่อ "SUVECH"...ฟ้าส่งให้

แยกแบบอย่าง...วางแปลน..จากแก่นใจ

สอนเอาไว้...ให้รู้สู้...คู่ไมตรี

แข็งกับอ่อน..ช่างรวมได้..ให้น่าแปลก

พร้อมสอดแทรก...ความจริง..สิ่งคงที่

และหลายอย่าง...เปลี่ยนไป...ให้ดูดี

ขอบคุณพี่...ที่บ่มใจ...ให้อดทน

เสียงคร่ำครวญ...จากใจ...ในยามเศร้า

เสียงคร่ำครวญ...จากใจ...ในยามเศร้า

โอ้ควาเหงา...เดินมา...พาหวั่นไหว

เหมือนมีขา..พาหลีก..ปลีกสุขไป

ขยี้ใจ..เหยียบยํ่า...ชํ้าอุรา

เจ็บเหลือเกิน...ครั้งนี้...ที่ลาจาก

ทำไมพราก..จากจร...วอนห่วงหา

ลืมแล้วหรือ...น้องคนนี้...รักพี่ VECH

โปรดเถิดหนา...อยู่เคียงคู่..ดูแลกัน

วันนี้..คนดีเป็นไงบ้าง..

วันนี้..คนดีเป็นไงบ้าง..

ฝากรักวาง...ข้างหัวใจไปบอกข่าวกับฟากฟ้า

หากบางทีที่หวั่นไหว...มีน้องไงแม้ไกลตา

ยังคงคอยท่า...ฝากความห่วงหาอาทร...วอนคิดถึงกัน

วันนี้..หากว่าพี่มีความเหงา

อย่าได้เศร้า...หรือหลงทางวางจิตใจให้คงมั่น

ในราตรียามนิทรา..สองเรามาช่วยต่อเติมเสริมคืนวัน

สุขนิรันดร์...แม้นในฝัน...เราเคียงคู่ดูแลกันฉันก็ยอม

คนที่รอ หัวใจ เริ่มอ่อนล้า

ต้องรอ อีกนาน เท่าไหร่

กว่าเธอ จะเข้าใจ ในตัวฉัน

ต้องให้รอ อีกนาน เท่าไหร่กัน

เพราะแต่ละวัน ความผูกพัน ยิ่งเพิ่มพูน

ต้องให้รอ จนอ่่อนล้า

ต้องให้รอ จนรักค่า เหลือศูนย์

ต้องให้รอ รักดับ ถึงอาดูร

ต้องให้รอ จนเสียสูญ รักในใจ

คนที่รอ หัวใจ เริ่มอ่อนล้า

มีน้ำตา เปื้อนหน้า ยิ่งหวั่นไหว

รู้ว่าการ ลืมรักเก่า ในหัวใจ

มันอาจใช้ เวลา ล้างเนิ่นนาน

อย่างน้อย ขอเพียงว่า

เธอรู้ค่า หัวใจ ให้สงสาร

คนที่รอ คนที่รัก ทรมาน

แค่ต้องการ เท่านี้ ได้ไหมเธอ

คน..ที่ภักดี..(รักพี่)นี้ตลอดกาล

ต่อให้วัน...หมุนเวียน...เปลื่ยนแค่ไหน

รักที่ให้...มิอาจคลาย...กลายเป็นอื่น

ลิขิตฟ้า...จะบงการ...ผ่านวันคืน

แต่จุดยืน...ที่หัวใจ...ไม่แปรปรวน

โลกยังหมุม...เปลื่ยนเวลา..พาเดินต่อ

มิเคยท้อ...สู้ไป..ให้ผ่านพ้น

สิ่งต่าง-ต่าง...คงฝังไว้...ในกมล

ยังเป็นคน..ที่ภักดี..(รักพี่)นี้ตลอดกาล

ศรัทธารัก มิด่างพร้อย ด้วยรอยซ้ำ

มิหลงลืม ท่วงทำนอง ของเพลงนัย

ที่กล่อมใจ ฝากฝัน บนจันทร์แสง

ดั่งหมดค่า จารีต ถูกกรีดแทง

ด้วยพลิกแพลง แฝงวัตถุฯ...ระอุร้อน

 ศรัทธารัก มิด่างพร้อย ด้วยรอยซ้ำ

เพียงยืนคำ ทวงฤดี ที่โอนอ่อน

ใคร่ควรหวน คืนสู่ค่า ความอาทร

หลับตานอน ..เหือดช้ำ..ไร้น้ำตา

การรอคอย เหว่ว้า รู้ไหม

การรอคอย เหว่ว้า รู้ไหม

ทำไม หัวใจเธอ ยากจะหา

ทำไม ถึงปล่อยฉัน หลั่งน้ำตา

เพียงซื้อเวลา ฆ่าใจ ใครสักคน

การรอคอย ที่มอง ไม่เคยเห็น

ความหนาวเย็น เกาะกุม ให้สับสน

ทำไมนะ ถึงมอบใจ ให้คนบางคน

แม้แต่หนทาง ให้ก้าวย่าง ยังไม่มี

รอคอย ปล่อยน้ำตา รินไหล

เปียกชุ่ม รดใจ อยากหลีกหนี

โปรดกลับมา เถอะนะใจ  ถ้าใครไม่ใยดี

กลับมา ถอนความผูกพันที่มี ให้พ้นใจ

จะรักเสมอเพียงเธอผู้เดียว

อดยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อคิดถึงคนดี

นั่งยิ้มจนแก้มปริจนใครเขาหาว่าบ้า

แต่บางทียิ้มไปพร้อมทั้งน้ำตา

ที่ไม่รู้ว่ามันไหลออกมาได้ยังไง

ทุกครั้งที่รู้สึกเหงา ๆ

รู้สึกเศร้าเมื่อไม่มีเธอเคียงข้าง

ทุกครั้งที่รู้สึกอ้างว้าง

ภาพของเธอก็กระจ่างขึ้นมาทุกที

คิดถึงช่วงเวลาที่ได้อยู่ด้วยกัน

แม้ว่ามันจะแสนสั้นก็ไม่เป็นไร

คิดถึงช่วงเวลาที่เธอไม่มีใคร

มีแต่ฉันคนนี้ไงที่อยู่ข้างเธอ

ยังจดจำได้ทุกคำพูดทุกสายตา

ยังจดจำทุกคำสัญญาไว้เสมอ

จำได้ฉันสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างเธอ

จะรักเสมอเพียงเธอผู้เดียว

ไม่มีแล้ว..คำปลอบโยน..ของเธอ..

ไม่มีแล้ว..คำปลอบโยน..ของเธอ..

ที่เคยพูด..เสมอ..ตอนฉันใจหาย..

ไม่มีแล้ว..ไออุ่น..จากร่างกาย..

ที่เคยแทน..ความหมาย..ว่ามีกัน..

ขอบคุณที่มารัก

ขอบคุณที่มารัก

คนหัวใจเจ็บหนักอย่างคนนี้

แต่ทุกอย่างสำหรับฉันแหลกยับไม่มีชิ้นดี

ความฝันที่มีเลือนวับ…ลับไป

ขอบคุณที่มารัก

เสียใจเสียนักที่ไม่อาจรักได้

รอยร้าวในอกยังรกร้างคาใจ

ไม่อยากสร้างความผิดหวังให้ใครต้องทรมาน

โปรดเห็นฉันเป็นคนแรมทาง

รอนแรมอ้างว้างในทางผ่าน

แวะพักพิงเพื่อที่จะหายจากซมซาน

โปรดอย่าคิดว่าได้พบพาน

กับคนหัวใจร้าวราน…คนนี้เลย

วันนี้!ชั่งเงียบเหงา

วันนี้!ชั่งเงียบเหงา

ตรงนี้ที่เก่าเคยมีเธอเคียบข้าง

อบอุ่นในหัวใจไม่อ้างว้าง

มีกำลังใจเดินบนโลกกว้างอย่างมั่นใจ

แต่มาวันนี้เธอกล่าวคำร่ำลา

เธอพูดออกมาอย่างง่ายๆ

พูดมาว่าอยากขอร้างลาไป

และอยากให้ฉันพบคนใหม่ใครๆที่ดีๆ

เธอจะให้ฉันทำอย่างไร

ในเมื่อฉันรักเธอหมดใจอย่างนี้

ทุ่มเทหมดใจไม่ยั้งหัวใจเลยสักที

ไม่คิดว่าจะมี "วันที่เสียน้ำตา"..

ไม่มีคืนไหนที่ฉันหยุดน้ำตา . .. ได้สักคืน

ในคืนหนาวเหน็บ

ฉันเก็บภาพเธอเอาไว้ฝัน

กอดหมอนแทนไออุ่นซึ่งถูกพรากไปนาน

คนดี . . ปากฉันพูดว่า "ไปเถอะ . . อย่าสงสาร"

แต่หัวใจต้องการ . . . ให้เธอกลับมา

ในคืนหนาวเหน็บ

ฉันนั่งเย็บหัวใจพร้อยแผล . .. เป็นเพื่อนฟ้า

ปลอบใจเธอว่า "รักได้ก็เลิกได้ ~ อย่าเสียเวลา"

แต่กลับไม่มีคืนไหนที่ฉันหยุดน้ำตา . .. ได้สักคืน~*

กี่วันเหงาที่ผ่านมา . . กี่ล้านหยดน้ำตาแห่งความเศร้า

ก่อนหลับตานอน . . ฉันยังขอพรกับดาว

คืนที่ฟ้าเหน็บหนาว . . .ฉันกลั้นน้ำตาหยดพราวเอาไว้

สูดลมหายใจเข้า ~  ออก ลึก  ~ ลึก . . . สัมผัสรู้สึก . . . ว่าคุณอยู่ไม่ไกล

กำลังมองฉันอยู่ใช่ไหม?   บนเมฆปุยขาวก้อนใหญ่ . . ใกล้กับพระจันทร์

กี่วันเหงาที่ผ่านมา . . กี่ล้านหยดน้ำตาแห่งความเศร้า

ฉันใช้ภาพฝันของคุณบรรเทา . .. ทุกวันเหงาและน้ำตาหยดล้าน

โลกของฉันถูกลิขิต ~  ให้เป็นโลกแห่งความมืดมิด . . เงียบงัน

ทางเลือกเดียวของชีวิตฉัน . .. คือซ่อนความอ่อนแอร้อยพัน . .. ไว้ใต้น้ำตา

ฟ้าฟากนั้น . . เขาดูแลคุณดีไหม?

ริมหน้าต่างบานใหญ่ . . ฉันร้อยโมบายรูปดาวแขวนเป็นเครื่องหมาย . . เผื่อคุณมองหา

คุณเหมือนนกน้อยในกรงทอง . ..  ที่ฉันร่ำร้อง . . อยากให้กลับมา

แม้สำนึกในใจจะบอกว่า

ฉัน - - ต้องเผชิญความเปล่าไร้ไปจนกว่า . .. การเต้นของหัวใจจะอ่อนล้าและดับลง~*

หมากตัวหนึ่ง .. . บนกระดานแห่งความอ้างว้าง

และแล้ว . .. .  น้ำตาแห่งความอ่อนไหว

ก็ย่ำเท้าทิ้งตัวเป็นสายบนใบหน้า

ลบความเข้มแข็งสุดท้ายที่ฉันมี .. . ชั่วพริบตา

มันเป็นเกมส์แห่งความปวดปร่า . .. ที่สั่นคลอนน้ำตา . . จนท่วมใจ

หมากตัวหนึ่ง .. . บนกระดานแห่งความอ้างว้าง

ร่ำไห้กับการถูกทิ้งขว้าง . .. อย่างหวั่นไหว

ช่วยตอบโจทย์ให้กระจ่างสักนิด  ~ ความจริงแล้วฉันทำผิดเรื่องใด

จึงถูกพันธนาการความเหงาไว้ .. . เข่นฆ่ากัน

หรือว่าที่แท้  ~ ฉันเป็น "แค่" คน "ไม่เคยถูกรัก"

คนแสนดีอย่างเธอ จึงไม่อาจจมปลัก . .. เดินร่วมฝัน

ไม่มีสิทธิ์ .. เลือกเอาความรักทั้งชีวิตไปผูกพัน

ควรต้องยอมรับคำพิพากษาลงทัณฑ์ .. . ด้วยความเต็มใจ

ชีวิตท่ามฤดูร้อนที่แสนทรมาน

ใต้แสงอาทิตย์ดวงร้อนแรงแห่งฤดูร้อน

สายลมไม่เคยพัดหอบความอาทร . . . กลับมาหา

การเห็นภาพคุณก้าวขาจากไป ~ จนห่างไกลสุดสายตา

คนดี . . คุณจะรู้ไหมว่า? 

หน้าร้อนปีนี้ฉันมีแค่เพียงน้ำตา . . ดับเพลิงรักในใจ

ใช้ชีวิตท่ามฤดูร้อนที่แสนทรมาน

เพราะช่วงฤดูกาลที่ไร้คุณ . .. มันยาวนานมากรู้ไหม

ตั้งแต่คุณเด็ดเดี่ยวเลือกทิ้งฉันไว้

หัวใจของฉัน . . 

ก็เหมือนตกอยู่ภายใต้ฤดูแห่งความหม่นไหม้ . . จนยากจะถอนตัว~*~* 

หัวใจก็ถูกปิดกั้น . .. จากความสดใส

ถ้าความคิดถึงมันหยุดกันได้

จะสั่งให้หยุดคิดถึงและเลิกใส่ใจเธอเดี๋ยวนี้

หลายครั้งที่ลองสั่งการ . . แต่หัวใจกลับคัดค้านไม่ฟังสักที

ใช่ว่าคิดถึงแล้วจะพบแต่แง่ดี . .. เสมอไป

วันที่เธอเดินออกจากชีวิตของฉัน

หัวใจก็ถูกปิดกั้น . .. จากความสดใส

ความคิดถึงลอยตัวในความอ้างว้างและอาลัย

เพราะ "ยังรักเธอ" ไม่เปลี่ยนไป

ร้อยเหตุผลที่จำจาก

จารึกในความคิดถึงมากเสมอ

เจ็บตรงที่ไม่อาจใช้ลมหายใจร่วมกับเธอ

สาเหตุเดียวที่น้ำตายังไหลเอ่อ . .. เพราะ "ยังรักเธอ" ไม่เปลี่ยนไป

ไม่ว่าวันนี้หรือวันข้างหน้า

ไม่ว่าจะมีใครผ่านเข้ามา . .. เป็นที่รักอีกครั้งหรือไม่

และแม้ว่าเราจะจับมือกันเดินไปได้ไม่ไกล

เธอจะยั่งยืนในความทรงจำของฉัน ณ กลางใจ . .. ชั่วนิรันดร์~* 

ชีวิตผู้หญิงธรรมดาคนนึง

ผิดหรือที่คำพูดสวนทางกับหัวใจ

เธอเป็นคนแรกและคนสุดท้าย . .. ที่ฉันคิดถึง

เป็นความพิเศษที่สุดของชีวิตผู้หญิงธรรมดาคนนึง

ทั้งที่มีความในใจมากมายอยากบอก

ซึ่งเธอคงไม่เคยรู้หรอก . . ว่าทุกครั้งที่หลับตา . . เธอคือใบหน้าของคนในฝัน

ฉันยังรักเธออยู่ได้ยินไหม?

ฉันยังรักเธออยู่ได้ยินไหม?

เสียงร่ำร้องจากหัวใจ . .. ในวันที่เธอตั้งใจเมินเฉย

ฉันยังรักเธออยู่ . . และดูเหมือนเธอไม่รู้เลย

ว่าคำ "รัก" ซึ่งต่อหลังคำว่า "เคย" มันเหมือนหนามยอกใจ

ถ้าฉันตะโกนก้องฟ้าให้ดังกว่านี้

คลื่นความรักจะสะเทือนไปถึงหัวใจคนดีได้ไหม

นอกจาก...รอยยิ้มเย็นชาที่ฝืนส่งมาทักทาย

สิ่งที่ฉันจะได้ . .. 

คงหนีไม่พ้นสายตาชิงชังขับไล่ . . ราวกับเป็นอะไรที่เหลือเดน~*

สุดท้าย ก็จากลา ให้ฉันล้มลง

เพิ่งรู้ความจริง ก็วันนี้

ว่าเธอคนดี ไม่ได้รักฉัน

ที่ผ่านมา เธอแค่ถนอมน้ำใจกัน

คงกลัวว่าฉัน จะมีน้ำตา

เธอจึงก้าวเข้ามา ในวันนั้น

วันที่ฉันไม่มีใคร ใจอ่อนล้า

มาจุดไฟ ให้ใจ ฉันแกร่งกล้า

และสุดท้าย ก็จากลา ให้ฉันล้มลง

ฝันของฉัน คือ อยากให้เธอนั้นเดินร่วมทาง

แม้เวลาจะสั้นนัก

แต่ก็ทำให้ฉันรู้จักกับความผูกพันที่ยิ่งใหญ่

ไม่รู้เหมือนกันว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร

แต่หมดเวลาแล้วใจที่จะฝันใฝ่ผูกพัน

เปรียบเธอเหมือนเส้นขอบฟ้า

ฉัน คือ คนธรรมดาที่มากับความฝัน

อยากรู้ว่า เธอจะอยู่ไกลแค่ไหนกัน

ถ้าจะไปยืนตรงนั้นมันก็แค่ปลายสายตา

เดินไปไม่ไกลเท่าไร

ก็เริ่มหมดกำลังใจในการค้นหา

แม้ยังมองเห็นเธออยู่ตลอดเวลา

แต่ก็รู้แล้วว่าแสนห่างไกล

พอเสียทีที่เคยอยากรู้

ว่าเธอนั้นอยู่ห่างไกลแค่ไหน

คนธรรมดาอย่างฉันนั้นคงเข้าใจ

ว่ามันจะเป็นไปได้อย่างไร

ที่ขอบฟ้าแสนไกลจะมาร่วมฝันใฝ่กับคนเดินทาง

เธออยู่แสนไกล

ทั้งกายและใจเราต่างไกลห่าง

ฝันของฉัน คือ อยากให้เธอนั้นเดินร่วมทาง

แม้จะไม่มีเธออยู่เคียงข้างตลอดไป

แต่ความจริงที่เป็นอยู่

ก็พอจะรู้ว่า ไม่มีทางเป็นไปได้

เพียงแค่ฝันมันยังดูมากเกินไป

เพราะรู้ว่า เธอ คือ คนที่อยู่ห่างไกลเกิน...

เธอละเลย..เฉยชา

ตั้งใจจะไม่อ่อนไหว

เพราะไม่อยากถูกทำร้ายได้ง่ายกว่า

ถ้าเธอละเลย..เฉยชา

ไม่อยากรู้สึกว่า..น้อยใจ

ตั้งใจจะแกร่งกร้าน

ไม่ว่าเธอจะห่างหายไปนานแค่ไหน

ก็อยากจะไม่หวงไม่ห่วงใย

เพื่อตอบแทนคนไม่มีหัวใจ

..อย่างเธอ..

เดียวดายในคํ่าคืนเต็มตื้นกับความเหงา

เดียวดายในคํ่าคืนเต็มตื้นกับความเหงา

ฟากฟ้ายังมีดาวแต่ใยเราไม่มีใคร

มองดูท้องฟ้า ที่พร่าพราวแสง

ริอาจจะแข่ง กับแสงจันทรา

ก็เหมือนกับฉันสำคัญตัวว่ามีค่า

แต่พอต้องจากลา เลยได้เห็นว่า

ตัวเราไม่มีค่า...อะไรเลย...

ใจหนึ่งใจนี้..จะมีค่าอะไร

เพียงหนึ่งความรู้สึก

ในห้วงสำนึกที่เก็บงำ

กับหลากหลายการกระทำ

ที่ต้องพยายามเก็บไว้

เพียงแค่หนึ่งคำพูด

กลับไม่อาจพิสูจน์ให้เห็นได้

แล้วใจหนึ่งใจนี้..จะมีค่าอะไร

เมื่อไม่อาจมอบให้-คนที่ใจต้องการ

หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า

ท้องฟ้ายังกว้างกว่าเก่า

เส้นขอบฟ้าเส้นบาง ยังกางกั้น

ความรู้สึกห่วงหา คนผูกพัน

ยังวนเวียนอยู่ตรงนั้น...ที่หัวใจ

...ผืนน้ำและแผ่นฟ้า

สุดสายตาที่เหมือนว่าจะชิดใกล้

แต่ความจริง คือ สองสิ่งที่ห่างไกล

ไม่เคยใกล้กันได้เลยสักครา

ท้องฟ้ายังกว้าง กว่ากว้าง

หัวใจที่เบาบางยังอ่อนล้า

ความรักระหว่างเราที่เป็นมา

"เราผูกพันกันจริง" หรือว่า...

...เป็นความใกล้ แค่น้ำกับฟ้า...ไม่แน่ใจ

จะไม่ยอมให้ใจ…ใครอีกเลย

เก็บใจดวงเหงา ๆ ใส่ลิ้นชัก

เก็บความรักที่ผิดหวังเพราะยอมแพ้

ความรู้สึกที่ไม่เคยมีใครแคร์

เก็บมาล็อคใส่กุญแจแล้วปิดตาย

จะเหลือแต่หัวใจที่ตายด้าน

จะเหลือเพียงดวงวิญญาณไร้ความหมาย

จะเหลือเพียงทุกข์ระทมที่ข่มกาย

จะไม่ยอมให้ใจ…ใครอีกเลย

อาจลำเค็ญสุดครืนคร่ำด้วยน้ำตา

ทะเลงามยามค่ำดูล้ำลึก

ความรู้สึกซ่อนไว้ใครจะเห็น

ใต้สายน้ำนิ่งเงียบดูเยือกเย็น

อาจลำเค็ญสุดครืนคร่ำด้วยน้ำตา

ขอเก็บความรักจากใจ

ขอเก็บแค่วันวาน

เนิ่นนานเพียงแค่ความฝัน

ขอเก็บเพียงแค่คืนวัน

มีเธอมีฉันในใจ

ขอเก็บความรู้สึกเก่าก่อน

ห่วงหาอาทรอ่อนไหว

ขอเก็บความรักจากใจ

ครั้งหนึ่งเคยได้จากเธอ

จึงเป็นเพียงความคิดถึง

เก็บไว้ซึ้งซึ้ง..เพ้อเพ้อ

จะเป็นอดีตที่เลิศเลอ

เตือนใจไม่ให้เผลออีกต่อไป

ขอเก็บเพียงแค่วันวาน

ที่ทำฉันร้าวรานหวั่นไหว

แทนความอ้างว้างห่างไกล

ที่ใครเคยให้ไว้เป็นความทรงจำ

เธอเย็นชา จึงเงียบไป

รักนะ...จึงเฝ้ารอ

รักนะ...จึงมาง้อ 

รักนะ...จึงมาหา

รักนะ...จึงคิดถึง 

รักนะ...จึงพูดจา

เธอเย็นชา จึงเงียบไป

ก็ได้แต่เก็บเธอไว้ในความฝัน

ก็ได้แต่เก็บเธอไว้ในความฝัน

แอบอุ่นทุกวันแม้หวั่นไหว

ได้แต่เก็บเธอไว้ในหัวใจ

เพราะไม่อาจชิดใกล้ในความจริง

เพราะว่าเป็นไปไม่ได้

อยากให้เป็นฉันที่เธอรัก

อยากให้เป็นฉันที่เธอรัก

แต่ความจริงก็แค่คนรู้จัก

ที่เธอเพียงผ่านมาทายทัก

มิใช่รักอย่างที่เข้าใจ

เธออาจจะอยู่ในความคิด..และจิตใจ...แต่ไม่อยู่ในชีวิต

เธออาจจะอยู่ในความคิด..และจิตใจ...แต่ไม่อยู่ในชีวิต

คนเขลานี้หลงลมคารมฝัน

ข้าบรรจงมอบวางไว้กลางใจพี่

คนเขลานี้หลงลมคารมฝัน

หว่านคำรักโปรยคำซึ้งถึงดวงมาลย์

จะกี่วานกี่วันเดือนมิเคลื่อนคลาย

I’ll always love you with all my heart.

I’ve  know  for  a  long  time  how  much  you  care  me.

And  how  much  I  meant  to  you.

Thank  you  for  everything  you’ve  done  for  me.

I’m  very  proud  to  have  you  in  my  life.

I’ll  always  love  you  with  all  my  heart.

You’re in my days and in my heart always.

You’re  in  my  thought.

You’re  in  my  days  and  in  my  heart  always.

I’m still remember you and everything we’re used to do.

Don’t  forget  to  remember  me  and  the  love  that’s  used  to  be

I’m  still  remember  you  and  everything  we’re  used  to  do.

I only live to love you more each day.

More  than  the  greatest  love  the  world  has  know

This  is  the  love  I’ll  give  to  you  alone

More  than  the  simple  words  I  try  to  say

I  only  live  to  love  you  more  each  day.

Everything you gave me I should make it worth.

Everything  I  gave  you  won’t  make  me  lost.

Everything  you  gave  me  I  should  make  it  worth.

You’ve made my routine days become more meaning.

You’ve  made  my  routine  days  become  more  meaning.

"รู้สึกเจ็บ"

ไม่มีอะไร ที่จะทำให้เรา "รู้สึกเจ็บ" .. ได้มากไปกว่า! การที่เธอ "คนที่เรารัก" มองเรา เป็นแค่ "คนอื่น" ...

เลิก. เพื่อ เธอ..

เลิกเจ้าชู้.. เพื่อ เธอ..
เลิกกระล่อน.. เพื่อ เธอ..
เลิกเที่ยวกับเพื่อน..เพื่อ เธอ..
เลิกทำอะไรไม่ดีทุกอย่าง..เพื่อ เธอ..
แต่... สิ่งสุดท้าย '' เ ธ อ เ ลิ ก กับ เ ร า '' เพื่อเขา

คิดว่าเคย...รักเธอ.

แค่คิดว่าเคย...รักเธอ..แค่นี้ฉันก็ดีใจแล้ว....แม้มันเป็นเพียง...แค่....ฝันลม ๆ แล้ง ๆ ก็ตาม...

หากมีปาฏิหาริย์

"หากมีปาฏิหาริย์ ขอพรได้ครั้งสุดท้าย ฉันขอแค่เพียง...ฉันมีเธอ...อยู่ด้วยกัน ดูแลกัน ก็พอ"

คนที่เรารัก อาจไม่ใช่คนที่ดีที่สุด

"คนที่เรารัก อาจไม่ใช่คนที่ดีที่สุด...แต่เป็นคนที่...ถึงแม้เราจะเจอใครที่ดีกว่าเค้าอีกมากมาย เราก็ยังเลือกเค้า..."

" รักเทอทั้งหมดของหัวใจ "

อาจไม่ค่อยแสดงออก เปิดเผย ถึง " รักของฉัน "
อาจไม่เคยบอกกัน ว่าฉัน " รัก มากแค่ไหน "
อาจจะดูเย็นชา ไม่เคยบอก ว่าฉัน. " ฉันห่วงใย "
อาจจะดูว่าเฉยไป แต่รู้มั้ย " เทอคือคนสำคัญ "
อาจจะดูเงียบๆ " แต่ห่วงมาก " มากที่สุด
อาจจะมีหยุด เพราะว่าเหนื่อย " ใจของฉัน "
อาจไม่มีเวลา " แต่ก็อยากอยุ่กับเทอ " วันทั้งวัน
อาจจะไม่เคยบอกว่าสำคัญ...แต่ว่าฉัน ก็ " รักเทอทั้งหมดของหัวใจ "

ใจก็ไม่เคย...ที่จะละเลยความห่วงใย

ดวงตะวันจะลับฟ้า...ดวงดาราจะลับเลย
แต่ใจก็ไม่เคย...ที่จะละเลยความห่วงใย