.jpg)
ความรัก...ชนิดนี้ไม่นำพาให้เกิดทุกข์ทั้งต่อผู้ให้และผู้รับ
ความรักชนิดนี้ ภาษาธรรมเรียกว่า "ความรักแบบพรหมวิหาร ๔" คือ มี
เมตตา...ต้องการให้ผู้อื่นมีความสุข
กรุณา...ต้องการให้ผู้อื่นพ้นจากทุกข์
มุทิตา...พลอยยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นเป็นสุข
อุเบกขา...มีความเป็นกลางต่อความมุ่งหวังทั้งหมดนั้น
โดยเฉพาะอุเบกขาที่กล่าวได้ว่า...เป็นตัวปัญญานั้น
มีความสำคัญมากจนต้องระบุควบคู่ไว้ว่า...
ถ้าขาดอุเบกขาก็ไม่ใช่เมตตาไม่ใช่รักอย่างฉลาด เพราะไม่รู้จักปล่อยวาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น