วันเก่า…

…วันเวลาที่ผ่านมา…เป็นแค่วันเก่า…

ทุก-ทุกภาพทุก-ทุกเรื่องราว…เลือนหาย..

คราบน้ำตาในคืนเหงา…และอ้อมกอดในวันเปลี่ยวเปล่า…กลับกลาย

รอยจูบในคืนสุดท้าย…กำลังค่อย-ค่อยจางหาย…ตามเวลา

…ทิ้งไว้เพียง…ความทรงจำ…

และคนถูกลืมที่เจ็บช้ำ…จนเกินรักษา…

ความเหงาที่ทับถม…ยิ่งเพิ่มรอยขม…ให้คราบน้ำตา

หัวใจอ่อนแอโรยรา…จมกับอยู่กับความโหยหา…และการรอคอย…

เลือกที่จะรอ....

การรอคอย...ความสุขบนความทรมาน...แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรอ...

เลือกที่จะรอ...ทั้ง ๆ ที่ไม่มีความหวังเลยแม้แต่น้อย...แต่ก็ยังเลือกที่จะรอ

แค่ขอเธอกลับมา :

เสียดายวัน...สงสารวัย...ความใกล้ชิด ไกลกันนิดก็ปานว่าน้ำตาเอ่อ
ละไมยิ้มพิมพ์หัวใจละไมละเมอ คงยิ้มเก้อแล้วละหนอต่อแต่นี้

โถ...รอยเท้าก้าวหรือถอยก็รอบเท้า เมื่อเราก้าวกันใกล้ในทุกที่
จะเร้นรอยให้ฝันร้ายอีกหลายปี เมื่อไม่มีรอยเท้ามาก้าวเคียง

เสียงหัวเราะเคยล้อต่อกระซิบ รินระริกดังน้ำรินก็สิ้นเสียง
เคยสำเหนียกลำนำถ้อยสำเนียง จะเหลือเพียงลำนำในสำนึก

คืนที่เคยนั่งคู่กันดูดาว จะนั่งเดียวเดี่ยวหนาวเมื่อคราวดึก
ตาสบตาบอกความหมายล้ำลึก จะรู้สึกได้อย่างไรเมื่อไกลตา

หวั่นว่าห่วงเสน่หาลับลาหาย มั่นใจหมายกลับมาเห็นเพ็ญดวงหน้า
นี่มิใช่คำมั่นแห่งสัญญา แต่ทว่า เป็นคำฝากจากหัวใจ

รักแค่เพียงคำพูดพิสูจน์ยาก แต่เมื่อจากคงพิสูจน์คำพูดได้
ใจของเราเราย่อมรู้อยู่ที่ใคร กับคนใกล้หรือคนไกลใจคงรู้

ฉันมิใช่ขุนน้ำมีตำหนัก เพียงมีแรงแห่งรักเป็นนักสู้
เธอคือคนที่จะเปิดประตู ฉันไปสู่สนามชัยในชีวิต

ขอบคุณอย่างมากจากหัวใจ ที่กล้าให้โอกาสซึ่งอาจผิด
เพราะอย่างน้อยชีวิตนี้ก็มีทิศ หมายนิมิตสิ่งซึ่งฝันถึงมัน

เก็บดอกไม้แห่งกมลไว้บนทิ้ง อย่าทอดทิ้งให้เศร้าอับเฉาช่อ
ขอน้ำตาสักหนึ่งหยดรอไว้คลอ และการรอจะช่วยให้ดอกไม้บาน

ฉันผิดที่เธอมองว่า...ฉันผิด...

ความทรงจำในช่วงเวลาหนึ่งสำหรับเธอ ฉันมีความสุขมากเมื่อคิดถึงช่วงเวลานั้น

ในวันนี้...เธอบอกว่า...ฉันทำร้ายคนของเธอ..
ฉันไม่รู้อะไร
ฉันอยู่ในที่ของฉัน
ฉันอยู่เฉย
ฉันยังไม่รู้จักแม้ชื่อคนของเธอ

ในวันนี้...ทำไม..เธอมองว่า..ฉันเป็นคนเลวอย่างนั้น
ฉันไม่มีทางทำอย่างนั้น...
ฉันจะไม่ทำให้คนที่ฉันรักทุกข์...ไม่ว่า..กาย...ใจ

ฉันมีแต่...ห่วงใย...
ฉันมีแต่...ความรัก
ฉันมีแต่...ความปราถนาดี
ฉันมีแต่...กำลังใจ
ฉันมีแต่...น้ำตาในหัวใจ
ฉันมีแต่...ความเปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
ฉันมีแต่...ความเหงา ความเศร้า

ในวันนี้...ฉันผิด...เธอมองว่า...ฉันผิด
ในวันนี้...ฉันไม่ได้ทำอะไร...ฉันยังผิด
ในวันนี้...ทำไมเธอเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้
ในวันนี้...เธอไม่ได้เป็นคนที่รักฉัน
ในวันนี้...เธอไม่ได้เป็นคนที่เคยเชื่อใจฉัน
ในวันนี้...เธอทำไมยังทำร้ายฉันไม่เลิกลา
ในวันนี้...เธอทำไมยังคิดจะทำลายฉัน

ฉันผิด...ใช่ไหมที่รักเธอ
ฉันผิด...ใช่ไหมที่ลืมเธอไม่ได้
ฉันผิด...ใช่ไหม...

ฉันเสียใจ...ที่เธอคิดร้ายกับฉัน
ฉันเสียใจ...ที่เธอทำร้ายฉันทั้งร่างกายและจิตใจ
ฉันเสียใจ...ที่เธอไม่รู้จักฉัน
ฉันเสียใจ...ที่เคยมีช่วงเวลาดี ๆ กับเธอ
ฉันเสียใจ...ที่เชื่อเธอ...

ทำไม...ฉันยังรักเธอ
ทำไม...ฉันยังรอเธอ

นู๋กบ

Happy Sunday

ภาคภูมิใจ ในเกียรติของผู้หญิง...นู๋กบ

ปัจจุบัน...ผู้หญิงไทยมีการศึกษา

มีการงานและความสามารถไม่แพ้เพศชาย

ไม่จำเป็นต้องอาศัยเพศชายเป็นผู้นำของชีวิตเหมือนหญิงไทยสมัยโบราณ...

การอยู่เป็นโสด เป็นหม้าย หรือหย่าร้าง

ไม่มีผลถึงกับทำให้วิญญาณต้องหลุดออกจากร่าง

ผู้หญิงทั้งหลาย...จึงสามารถใช้ชีวิตด้วยตนเองได้อย่างมีความสุข

และภาคภูมิใจ ในเกียรติของผู้หญิง...นู๋กบ

"ภาวะพึ่งพิง " (Dependency)

"ภาวะพึ่งพิง " (Dependency)
เป็นภาวะที่เราไม่สามารถดำเนินชีวิต...
โดยปราศจากการดูแลเอาใจใส่จากบุคคลอื่น...
ในภาวะปกติเราอาจต้องพึ่งพิงขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น
ในกรณีที่เราได้รับบาดเจ็บ หรือกำลังป่วย
แต่หากเรามีสุขภาพร่างกายที่ดีแล้ว...
ยังต้องพึ่งพิงผู้อื่นทางจิตใจเพื่อช่วยให้เราเป็นสุข
แสดงว่า...สุขภาพทางจิตของเรากำลังย่ำแย่ เจ็บป่วยหรือบาดเจ็บ
เวลาที่ผ่านไป จะช่วยเยียวยาบาดแผลให้สมานจนหายสนิท
พร้อมภูมิต้านทานทางใจที่มากขึ้น...

Dr.Scott Peck
หนังสือ The Road Less Traveled

"ภาวะกาฝาก"

"ภาวะกาฝาก"
ตราบใดที่คุณยังต้องพึ่งใครสักคน...เพื่อความอยู่รอดของคุณ
คุณก็ทำตัวเหมือน...พยาธิ ในลำไส้ของเขา...
มันทำให้ชีวิตคุณไม่มีทางเลือกและขาดอิสรภาพ
มันกลายเป็นภาวะจำเป็นมากกว่า..."ความรัก"

นพ.สุกมล วิภาวีพลกุล

ปล่อยของคนที่รู้จักใจ คือ ปล่อยวาง

ปล่อยของคนที่รู้จักใจ คือ ปล่อยวาง 

ไม่แบกซ้ำเติมให้ทุกข์เพิ่มยืดเยื้อไม่รู้ที่จบ 

ไม่ยึดถือว่า เป็นความรู้สึกของเรา 

เพราะเห็นตามจริงว่า สิ่งทั้งหลายเกิดแต่เหตุ และมีความไม่เที่ยง 

เหตุหมดผลก็จะหมด เราเปลี่ยนเป็นคนใหม่ได้เสมอ

ชีวิตของเราอาจจะได้เป็นเหมือนละคร

อาจจะเพราะติดภาพเทพนิยายตั้งแต่เด็ก หรือนวนิยายและละคร

ตอนโต ทำให้คนส่วนมากเชื่อว่า...ชีวิตของเราอาจจะได้เป็นเหมือนละคร

ที่มีเราเป็นตัวเอก รอวันได้พบพระเอกหรือนางเอกในฝัน 

ที่จะครองรักครองคู่ไปจนตราบฟ้าดินสลาย 

เพราะเราเชื่อกันมาว่า...มีเนื้อคู่หรือคู่แท้ที่จะไม่แปรผัน 

ซึ่งแท้จริงแล้วหันไปมองรอบตัว....

ในยุคสังคมปัจจุบัน คู่กัด คู่ตีกันฟันแล้วทิ้ง คู่ไปแล้วแต่แคล้วกันมีมากกว่า

ทุก ๆ เรื่องนั้นเกิดขึ้นในใจเรา...เพราะตัวเราเองทั้งสิ้น

เรา ๆ เคยประสบกันเองก็จะรู้ว่า...ปัญหาความทุกข์ทั้งหมด 

ทุก ๆ เรื่องนั้นเกิดขึ้นในใจเรา...เพราะตัวเราเองทั้งสิ้น 

แต่เราไม่เคยกล้ายอมรับ ความจริง 

กลับพยายามวิ่งหนี ออกไปหาคำตอบจากสิ่งภายนอก 

พยายามไขว่คว้าหาความสุขจากคนอื่นและสิ่งอื่น 

ซึ่งไม่เคยประสบความสำเร็จในการทำให้เราพ้นทุกข์ 

หรือมีความสุขถาวรอย่างที่ใจต้องการได้จริง

ไม่หลงไปกับทุกข์....

พระศาสดา...ไม่ได้สอนให้หลีกหนีสิ่งกระทบตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ 

แต่สอน...ให้เฝ้ารู้สิ่งต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นตามจริงอยู่เสมอ ๆ 

เพื่อให้รู้ทัน คือ ไม่หลงไปกับทุกข์ 

แต่จะเห็นทุกข์เป็นเป้าหมายที่จะศึกษา ศึกษา สภาวะที่รู้สึกเป็นทุกข์ 

ที่กำลังปรากฎอยู่ตรงหน้าต่อตาให้ชัดเจนยิ่ง ๆ ขึ้นไป 

เพราะไม่มีโอกาสใดจะดียิ่งไปกว่าโอกาสนี้อีก... 

ที่จะศึกษา....ให้กระจ่างแจ้งว่าทุกข์นั้นเกิดขึ้นได้อย่างไร 

และดับลงไปได้อย่างไร จนรู้ทัน และรู้อย่างแจ่มแจ้งถึงเหตุแห่งทุกข์ 

เพื่อจะดับทุกข์ได้อย่าง สิ้นเชิง ไม่ต้องหนีไปเรื่อยๆ

ความทุกข์ทั้งหลายไม่ใช่สิ่งพึงใจ...

ความทุกข์ทั้งหลายไม่ใช่สิ่งพึงใจ...

แต่ในอีกทางหนึ่งก็สามารถเป็นประโยชน์ 

ทำให้เราได้เรียนรู้ คือ จะได้พิจารณาทุกข์เหล่านี้ให้ถ่องแท้ 

จนได้รู้จักทุกข์อย่างแจ่มแจ้งว่าทุกข์เกิดจากอะไร 

เมื่อได้เห็นเหตุแห่งทุกข์ดีมากพอ...

ก็จะสามารถรักษาใจให้อยู่ในสภาพที่ปราศจากทุกข์มา..กล้ำกลายได้อย่างถาวร 

จึงจะเรียกได้ว่า...ได้ประโยชน์จากความทุกข์อย่างถึงที่สุด

ทุกครั้งที่มีความทุกข์...

ทุกครั้งที่มีความทุกข์...

แทนที่จะไปแก้ไขเปลี่ยนแปลงที่คนอื่น 

เราจึงควรย้อนกลับมาดูว่า...ใจเราได้เรียนรู้อะไร 

เพราะการเรียนรู้จะนำไปสู่การเจริญเติบโต และพัฒนาตัวเรา ใจเรา

มองความทุกข์ที่อยู่ในใจ

เราควรจะเปลี่ยนเข้ามามองความทุกข์ที่อยู่ในใจ 

และหาสาเหตุอย่างถ่องแท้ 

ความรู้ที่สามารถใช้รักษาจิตให้พ้นจากทุกข์ได้อย่างถาวรนั้น 

ไม่สามารถอ่านหรือฟังได้ แต่อยู่ที่การลงมือทำ มีสติ 

เห็นจากการตามรู้เหตุการณ์จริง 

ไม่ใช่จากการคิด และการจะรู้ต้องเป็นการที่จิตได้เห็นจิตอย่างชัดเจน 

จนเกิดเป็นการเชื่อมโยงทุกข์เข้ากับเหตุแห่งทุกข์ได้

เรามีทุกข์นั้นเพราะ...เราเป็นคนเลือกเอง

เรามีทุกข์นั้นเพราะ...เราเป็นคนเลือกเอง 

ที่บอกว่า...รักมันทำร้ายเรา จริง ๆ แล้วไม่ใช่เลย 

มันเป็นเพราะ...เราไม่รู้จักรักเองต่างหาก 

ที่คนเราทุกข์เพราะ...ความรักนั้น ไม่ใช่ทุกข์เพราะ...การให้ 

แต่ทุกข์เพราะ...อยากแล้วไม่ได้ 

ที่เราเคยบอกว่า...รักเขาเหลือเกิน รักเธอที่สุดในโลกนั้น 

เราควรย้อนกลับมาดูที่ใจตัวเองก่อนว่า...แท้จริงแล้ว 

เราเรียกสิ่งนั้นว่า...“รัก”...ได้จริงหรือ 

การกระทำใดที่เราทำให้เขาหรือเธอนั้น 

เราทำเพื่ออยากให้เขามีความสุข หรือ อยากให้ตัวเรามีความสุข

"หลง" กับ "รัก"....ต่างกันชัดเจน

"หลง" กับ "รัก"....ต่างกันชัดเจน

ความรู้สึกอยากได้ หรืออยากให้นั่นเอง 

จะทุกข์หรือจะสุขก็วัดกันที่ตรงนี้เช่นกัน 

ถ้าพิจารณาแล้วเห็นว่า...มีความรู้สึกอยากได้อะไรจากเขาหรือเธอ 

นั่นก็แปลว่าคุณกำลัง “หลง” คือ หลงไปยึด ความอยาก ความคาดหวัง 

จะพาให้ใจเป็นทุกข์ เมื่อไม่ได้ดังหวัง ก็เป็นทุกข์

ความรักแบบพรหมวิหาร ๔....

ความรัก...ชนิดนี้ไม่นำพาให้เกิดทุกข์ทั้งต่อผู้ให้และผู้รับ 
ความรักชนิดนี้ ภาษาธรรมเรียกว่า "ความรักแบบพรหมวิหาร ๔" คือ มี
เมตตา...ต้องการให้ผู้อื่นมีความสุข
กรุณา...ต้องการให้ผู้อื่นพ้นจากทุกข์
มุทิตา...พลอยยินดีเมื่อเห็นผู้อื่นเป็นสุข
อุเบกขา...มีความเป็นกลางต่อความมุ่งหวังทั้งหมดนั้น

โดยเฉพาะอุเบกขาที่กล่าวได้ว่า...เป็นตัวปัญญานั้น
มีความสำคัญมากจนต้องระบุควบคู่ไว้ว่า...
ถ้าขาดอุเบกขาก็ไม่ใช่เมตตาไม่ใช่รักอย่างฉลาด เพราะไม่รู้จักปล่อยวาง

“ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์”....

ในทางพุทธศาสนา....
พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ว่า ...
ทั้งนี้ด้วยเหตุว่า ความรักแบบโลก ๆ ส่วนใหญ่ มันควบคู่มากับ...ความหลงเข้าใจคลาดเคลื่อนผิดไปจากความเป็นจริง หรือ ที่เรียกว่า...โมหะ 

ในทางพุทธศาสนา คือ “หลงคิด” หรือ เข้าใจผิด
เข้าไปยึดถือว่า...สิ่งนั้นสิ่งนี้เป็นตัวเรา เป็นของเรา
เสร็จแล้วก็คิดและปักใจเชื่อว่าต้องเป็นอย่างนั้นไปเอง ไปแปะป้าย
สร้างกฎเกณฑ์ขึ้นมาเอง...คนนี้คือแฟนของเรา ถ้าเราไม่มีเขาเราจะอยู่ไม่ได้
พอเกิดความทุกข์ก็รู้สึกว่า..ความทุกข์นี้..คือ..ความทุกข์ของเรา
ซึ่งเป็นตัวเราเองทั้งนั้น...ที่เป็นผู้เลือกจะทั้งกอดทั้งเก็บความทุกข์
(ที่เราสร้างขึ้นมาเองในใจ) ไว้

ทั้ง ๆ ที่ “ความคิด” เหล่านั้นมันไม่ได้มีตัวตนอยู่ให้จับต้องได้เลยสักนิด

เรารักเขาหรือรักตัวเอง.....

“ที่เราต้องทุกข์และผิดหวังในความรัก ก็เพราะอยากได้ กลัวสูญเสีย”

ถ้าเข้าใจว่า...ตรงนี้ทำให้ทุกข์ 

ก็จะทำให้เข้าใจว่า...เรารักเขาหรือรักตัวเอง 

ตัวเองมีทุกข์ขึ้นมาเมื่อไหร่ นี่แปลว่า...เรารักตัวเองแล้ว

วิธีคลายทุกข์และรักอย่างเป็นสุขนั้นต้องเข้าใจก่อนว่า 

“สุขเกิดขึ้นที่ใจเรา...ไม่ใช่อยู่ที่ใครมาให้...อยู่ที่ใครมาเป็นดั่งใจ”

“ทุกข์เกิดขึ้นที่ใจเรา...ไม่ใช่เพราะใครเดินจากไป...ไม่ทำตามใจ”

รักอย่างทางโลก....

เรามักคิดว่าอารมณ์โรแมนติคหลงเคลิ้มชวนฝันมาก ๆ 

อยากมีเค้าอยู่ข้างกายมาก ๆ คือ รักมาก 

ทั้งที่แท้จริงแล้วมันคือ อาการปรากฏของกิเลส 

และความยึดมั่นในตัวตนของตนเอง 

อันนี้คือ รักอย่างทางโลก 

ไม่ใช่รักอย่างทางธรรมที่ไม่ประกอบด้วยกิเลส และความยึดถือ

รู้จักหน้าที่ของความรัก ....

เราสามารถที่จะรักใครได้มากมาย . . . 

ขอเพียงให้...รู้จักหน้าที่ของความรัก 

. . . หน้าที่ที่จะปฏิบัติต่อคนที่เรารัก 

รักต่างแบบปฏิบัติในหน้าที่ต่างกัน

"ความรัก"...ไม่เคยหายไปจากชีวิตใคร

"ความรัก"...ไม่เคยหายไปจากชีวิตใคร

        อยู่ที่ว่า...เราจะยอมหันไปมองรักที่เดินตามหลังเรามาบ้างหรือเปล่า

        อย่ามัวฟูมฟายกับการจากไปของคนที่ไม่ได้รักเรา

        จนละเลยคนที่เดินตามหลังเรามาเสมอ

        เมื่อในวันนี้ "รักแท้" มันอยู่ใกล้ชีวิตเราที่สุดแล้ว

การกลับมาของใครบางคน...

ในทุก ๆ คืน ฉันจะนั่งเหม่อมองในห้องนอน

เพราะหวังจะได้เห็นการกลับมาของใครบางคน...

"เวลาไม่อาจทำให้ใครลืมใครได้"

"เวลาไม่อาจทำให้ใครลืมใครได้" 
ทางที่ดีถ้ายังลืมเขาไม่ได้ ก็จำว่า...เขาไม่รักเราก็พอ 
และทำไมไม่เลือกที่จะเก็บเอาความทรงจำเก่า ๆ ที่เราและเขาเคยทำร่วมกัน ลงในส่วนลึกของหัวใจ ปิดประตูไว้ให้แน่นหนา เอาไว้วันใดวันหนึ่งรู้สึกว่าพร้อมแล้ว บาดแผลที่เคยมีแห้งหายสนิทแล้ว อยากจะรื้อฟื้นเพื่อหยิบเอาภาพของวันวานออกมาปัดฝุ่นดู ก็ค่อยเปิดประตูใจก็ไม่แปลกอะไรนะ 

ถามใจดูว่า อยากจะสุขกับวันนี้ หรืออยากจะสุขกับอดีตที่ผ่านไปแล้ว ไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขอะไรได้แล้ว อย่าลืมว่าชีวิตต้องก้าวต่อไปข้างหน้าเสมอ ที่สำคัญคือ...ความทรงจำเป็นได้แค่ส่วนหนึ่งในชีวิต แต่ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตนะ 

ความโกธร...เลือกกรุ๊ป A

     กรุ๊ป A : เจ้าคิดเจ้าแค้น 
     
       ถ้าลองได้โกรธขึ้นมาเมื่อไรละก็หายยากเลยล่ะค่ะ ถือเป็นแบบฉบับระดับความโกรธของชาวกรุ๊ป A ก็ว่าได้ เพราะเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ดังนั้น อย่าพยายามยับยั้งเขา ปล่อยให้เวลาช่วยคลายอารมณ์จะดีกว่า

ทุกข์กับความรัก...

ถ้ารู้สึกเป็นทุกข์กับความรัก...
เพียงเพราะคนที่เรารัก...ไม่รักตอบ

สิ่งที่เกิดขึ้นในใจ จึงมีทั้ง...ท้อ และ ดื้อรั้น...
ท้อ..เพราะผิดหวัง...
รั้น..เพราะยังอยากสมหวัง...
เมื่อสองสิ่งที่ต่างขั้วมาอยู่รวมกัน มันก็เลยทำให้เราฟุ้งซ่าน

บางทีก็ทำอะไรโดยไม่รู้ตัว เช่น เขาไม่รักก็ได้แต่ตามตื้อเขา
เขารำคาญก็ยังสร้างความรำคาญให้เขาเพิ่มมากขึ้น...

ทำอย่างนี้เรามีความสุขหรือก็เปล่า
เขาจะชื่นชมยินดีกับสิ่งที่เราทำหรือก็ไม่...

"คนทุกคนต่างเป็นเหมือนตัวจิ๊กซอว์...ที่ออกตามหากันและกัน
เมื่อค้นพบเจอตัวจิ๊กซอว์ที่ต่อกันติด...ก็จะเกิดภาพที่สมบูรณ์..."
หากเราไม่ใช่สำหรับเขา นั่นแสดงว่าเราไม่ใช่ตัวจิ๊กซอว์ที่หายไปของเขา

ความรักก็คงเป็นเช่นนั้นด้วย....
เพราะรักจะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อคนสองคนมีใจที่ตรงกัน
มีสายใยบาง ๆ ที่คอยเชื่อมต่อถึงกัน...

ความทุกข์ทางใจ....

ความทุกข์ที่เกิดขึ้นทางใจก็เช่นกัน 

คนทุกคนล้วนแต่ต้องประสบกับความทุกข์นั้น 

มากบ้างน้อยบ้าง จะช้าหรือเร็วเท่านั้น 

ที่เห็นแน่ ๆ ก็คือ...ความทุกข์ใจที่เกิดจากการต้องสูญเสียสิ่งที่..."ตนรัก"...ไป 

ซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่มีใครจะหลีกเลี่ยงได้ 

คนทุกคนต่างต้องสูญเสียของที่ตนรัก 

สูญเสียคนที่ตนรักด้วยกันทั้งนั้น

คนทุกคนนั้นไม่ได้แตกต่างกันเลย ....

การเห็นคนทุกคนในฐานะเป็นเพื่อนร่วมโลก เป็นเพื่อนร่วมทุกข์ 

น่าจะเป็นหนทางหนึ่งที่ทำให้เรามีความรักความเมตตาเพิ่มขึ้น 

สิ่งที่ใช้ (ฝึกตนเองในระยะนี้) คือ การมองให้เห็นว่า ...แท้จริงแล้ว 

คนทุกคนนั้นไม่ได้แตกต่างกันเลย 

เราทุกคนล้วนแต่ต้องเผชิญกับความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น 

ไม่มีใครก้าวข้ามสิ่งนี้ไปได้ 

ไม่ทุกข์กายก็ทุกข์ใจ มากบ้างน้อยบ้าง หนักบ้างเบาบ้าง ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัยที่เกี่ยวข้อง

ความคิด อิสรภาพ ความรัก และการให้

ท่าน ว. วชิรเมธี พระนักคิดนักเขียนได้เคยกล่าวเตือนสติไว้ว่า
"อย่าทึกทักเอาความคิดมาเป็นความจริง"

ท่านใช้คำว่า "อย่าผูกขาดความคิด"
การที่เราผูกขาดความคิด และเข้าใจผิดคิดว่าความคิดของเราเป็นความจริง
จะทำให้เรามีใจที่คับแคบ ไม่เปิดใจรับฟังผู้อื่น และนี่คือ...สาเหตุที่ทำให้ชีวิตไม่เลื่อนไหล

ความเลื่อนไหลจะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อเราเปิดใจ ปล่อยวางอคติทั้งหลายที่เรามีอยู่ในใจ
และการที่เราจะทำเช่นนั้นได้ เราจะต้องมีขีดความสามารถในการ "ให้อภัย"
เราจะต้องเป็นคน "ใจใหญ่" ที่เปี่ยมไปด้วยความรัก ความเมตตา

ความรักไม่ใช่สิ่งที่ใครจะสร้างขึ้นมาใหม่ได้ มันอยู่ในเนื้อในตัวของเราอยู่แล้ว
คนทุกคนมีสิ่งนี้อยู่แล้ว แต่ที่เรารู้สึกว่าเราขาด เราไม่มี อาจเป็นเพราะมีอะไรไปขวางกั้นมันไว้
ปิดทางไม่ให้มันไหลออกมา เพียงแค่เราหาสิ่งที่ปิดกั้นนี้เจอ แล้วนำมันออกไป
"ความรัก"...ที่อยู่ภายในก็จะหลั่งไหลออกมาเอง

นอกจากนั้น..."รักแท้ คือ การให้"
แต่ต้องเป็นการให้ที่ไม่มีการกำหนดเงื่อนไข
ต้องไม่ใช่การให้ที่มาพร้อมเงื่อนไขแบบที่ใช้ในการเจรจาต่อรองทางธุรกิจ

"รักแท้"...จะต้องมีพื้นฐานอยู่ที่การไม่คาดหวังในสิ่งใด
"รักแท้"...ต้องมาพร้อมกับสิ่งที่เรียกว่า "อิสรภาพ" เป็นความรักที่ปราศจากการแทรกแซงใด ๆ ยอมรับผู้อื่นได้ตามที่เขาเป็น

ทุกข์...เพราะคิดผิด...

หลายครั้งที่เราทุกข์ใจนั้นเป็นผลมาจากสิ่งที่อยู่ในความคิดของเรา... 

ทำไมเขาจึงพูดเช่นนั้นกับเรา? 

เขาช่างไม่เข้าใจเราเลย! 

อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไป? 

เขาไม่มีใจ ไม่มีเยื่อใยกับเราแล้วใช่ไหม? 

และอะไรต่อมิอะไรต่าง ๆ นานา 

จนกลายเป็นว่า...ชีวิตของเราจะเป็นอย่างไรนั้นย่อมขึ้นอยู่กับสิ่งที่อยู่ในความคิดของเรานั่นเอง 

เหมือนกับที่ครูบาอาจารย์ได้เคยพูดเตือนสติไว้ว่า "ทุกข์ เพราะคิดผิด" คือ ถ้าไม่ระวังให้ดี ความคิดจะเข้ามาบงการชีวิตเรา จะทำให้สุขหรือทุกข์ก็ได้

หากเป็นเช่นนั้นแสดงว่าความคิดได้กลายมาเป็นนายเราไปแล้ว 

ทั้งๆ ที่จริงๆ แล้ว ชีวิตต่างหากที่เป็นนาย ความคิดเป็นได้แค่เครื่องมือที่นำมาใช้งานเท่านั้น

ชีวิต....

ชีวิตเป็นสิ่งที่มีสีสัน สดชื่น เบิกบาน เบาสบาย สั่นไหว เลื่อนไหล... 

แล้วเราได้ก้าวเข้าไปในมิติดังกล่าวแล้วหรือยัง? 

หรือว่าเรายังซังกะตายใช้ชีวิตให้หมดไปวัน ๆ

ชีวิตของเรายังคงหนักอึ้ง ยากที่จะเข้าใจ เป็นอะไรที่ควบคุมไม่ได้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย 

มีความไม่สบายกายไม่สบายใจเกิดขึ้นตลอดเวลา

ในหัวเต็มไปด้วยความคิดที่สับสน ขัดแย้ง และบางครั้งก็เกิดเป็นอารมณ์ความรู้สึกที่รุนแรง 

บางครั้งก็หดหู่ เหี่ยวแห้ง ไม่มีเรี่ยวไม่มีแรง รู้สึกหมดอาลัยตายอยาก ซึมเศร้า เสียใจ

เมื่อสิ่งที่ออกมาไม่เป็นไปตามที่ใจปรารถนา

หลายครั้งรู้สึกหมดหวัง ไร้พลัง สับสน วุ่นวาย ไม่เข้าใจ...

เพราะมองไม่เห็น "ภาพใหญ่" ที่ทำให้ผลออกมาเป็นเช่นนั้น 

มองไม่เห็นว่า...แท้จริงแล้ว...ทุกสิ่งทุกอย่างต่างเกิดจาก "เหตุปัจจัย" ที่เราทำได้...

ก็แค่สร้างเหตุปัจจัยบางอย่างเท่านั้น...

ส่วนที่เหลือก็จะเลื่อนไหลและเป็นไปตามกฎอันยิ่งใหญ่ของธรรมชาติ...

ความรัก...ความเข้าใจ คือ สายใยของครอบครัว

✿⊱╮✿⊱╮HAPPY VALENTİNE'S✿⊱╮✿⊱╮

คนโสด ๆ อย่างเราก็มีความสุขในวันนี้...

บอก..."รัก"...คนใกล้ตัวที่สุด...ครอบครัว...ของเรา

ความรัก...ความเข้าใจ คือ สายใยของครอบครัว 

พลังที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของคนเรา คือ “พลังครอบครัว” 

ปล่อยให้คนที่เรารักมีชีวิตของเขา…

ปล่อยให้คนที่เรารักมีชีวิตของเขา…

อยู่บนเส้นทางของเขา กับคนของเขา…

ในขณะที่ความรักของเราก็ดำเนินต่อไป…

ให้ความถูกต้องยิ่งใหญ่อยู่ในสมอง…

ให้ความงดงามอยู่ในหัวใจ…ตลอดไป…

ความรักที่เหมือนกระจกเงา...

ความรักที่เหมือนกระจกเงา...

ส่องให้รู้ ส่องให้เห็น เข้าใจกัน

แล้วยิ้มรับ กับสิ่งที่เห็น และสิ่งที่ใช่

ใจเราก็สงบ พบกับรัก....ที่แท้จริง

"ความเข้าใจ" เปรียบเสมือน "กระจก"

"ความเข้าใจ" เปรียบเสมือน "กระจก"

เพียงแค่คุณเลือกที่จะมองกระจกชนิดไหน

หากคุณเลือกกระจกเงา...

คุณก็จะเห็นภาพของตัวคุณเอง

หากคุณเลือกกระจกใส...

คุณก็จะมองเห็นอีกภาพซึ่งแตกต่างกัน

คำว่ารักเพียงหนึ่งคำ

คำว่ารักเพียงหนึ่งคำ

ใช่จะตอกย้ำความเป็นเจ้าของ

อบอุ่นอยู่ข้างใน หากเธอใช้หัวใจมอง

ให้เข้าใจทุกอย่างถูกต้องว่ารักเธอ

Happy Valentines Day...นู๋กบ

ขอแค่ได้รัก...

♣ขอแค่ได้รัก ♣

บางทีการรักข้างเดียว..

มันอาจเป็นความเจ็บปวดที่น่ากลัวที่สุด

เพราะความรักได้ชื่อว่า...เป็นสิ่งที่สวยงาม

และใคร ๆ ก็พร้อมยอมทำทุกอย่างเพื่อ ‘รัก’

แต่ว่าบางที ‘ขอแค่ได้รัก’ ก็มีความสุขมากพอแล้วล่ะ

เป็นความสุข..ที่ผลิบานราวกับดอกไม้แรกผลิใบในยามเช้าเชียวนะ...นู๋กบ.

ในเมื่อเธอ...เลือกที่จะเดินจากไป...

ในเมื่อเธอ...เลือกที่จะเดินจากไป...

♣... ถ้ารู้ว่าต้องจากกันด้วยน้ำตา ชั้นคงเลือกที่จะไม่รู้จักเทอ ...♣

♣แ ค่ น้ำ ต า ข อ ง ผู้ ห ญิ ง ค น นึ ง 

มั น ค ง ไ ม่ มี ค่ า กั บ เ ธ อ เ ท่ า ไ ห ร่ ♣

♣ ใครจะรู้ว่า เวลาที่เรามีความสุขนั้นมันจะสั้นแค่ไหน ♣

บางคน...ไขว่คว้าที่จะมีความรัก 

แต่สำหรับบางคน...การไม่มีความรักถือเป็นความสุข

บางคนคิดว่า...ช่วงเวลาที่เรามีความรักนั้นดีที่สุด 

แต่คุณรู้ไหมว่า...เวลาที่คนสองคนหมดรักกันแล้วมันทรมานแค่ไหน

♣ทุกอย่างที่ผ่านมาถือว่าเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุด 

แต่สำหรับตอนนี้ ช่วงเวลาที่ผ่านมา มันกลับไม่มีค่าอะไรกับเธอเลย♣

ขอบใจที่เคยรู้จักกัน 

ขอบคุณสำหรับการกระทำทุกอย่างที่ผ่านมา 

ขอบคุณที่ทิ้งฉันในวันนี้...♣

♣ แต่...ทำไม?? ชั้นไม่เคยเกลียดเธอเลย♣

♣ทำไม...ชั้นยังรักเธอ..ไม่เคยเปลี่ยน...นู๋กบ♣

เป็นห่วงคุณจากใจจริง...นู๋กบ

บางคน...รำคาญในสิ่งที่อีกฝ่ายถามกับคำถามเดิม ๆ 

แต่คุณรู้ไหมว่า...ที่อีกฝ่ายถามออกไปนั้น...

เพราะเค้าเป็นห่วงคุณจากใจจริง...นู๋กบ

คำบอกรัก...คือ...คำพูดหลอกลวง ไม่จริงใจ...นู๋กบ

บางคน...ชอบที่จะได้รับคำบอกรัก 

แต่สำหรับฉันในวันนี้...

คำบอกรัก...คือ...คำพูดหลอกลวง ไม่จริงใจ...นู๋กบ

♣ วันนี้..อ่อนแอ..เหลือเกิน ♣

♣ วันนี้..อ่อนแอ..เหลือเกิน ♣

เหนื่อยกับ...ความหวัง..

เหนื่อยกับ...ความท้อแท้...

เหนื่อยกับ...การทำร้ายตัวเอง

เหนื่อยกับ...ความซึมเศร้า

เหนื่อยกับ...การคิดถึงอดีต...ที่ตอกย้ำ

เหนื่อยกับ...การวิ่งหนีอดีต

มีแต่ภาพ "เธอ"...ในใจ...

กว่าจะรู้ว่าเสียง "หัวเราะ" . . . มันมีค่า 

ก็ต่อเมื่อเราเสีย "น้ำตา" . . . ในสักวัน 

จะรู้ถึงความ "ในใจ" . . . ของกันและกัน 

ก็ต่อเมื่อเราได้พูด . . . มันออกไป 

จะรู้ว่าอะไร . . . ที่เรียกว่า..."คิดถึง" 

ก็ต่อเมื่อในความ "คิดคำนึง" . . . มีใครสักคน 

จะรู้ความหมายในคำว่า "รัก" . . . สักหน 

ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน . . . ทำให้หวั่นไหว 

จะรู้ว่า "ค่ำคืนนี้" . . . คงไม่เงียบเหงา 

ก็ต่อเมื่อทุกเรื่องเล่า . . . ได้มีโอกาสบอกไป 

จะรู้ว่าเป็น “เธอ” เท่านั้น . . . ที่ฉันมีให้ 

ก็ต่อเมื่อทุกครั้ง…ที่เขียนอะไรลงไป 

จะมีแต่ภาพ "เธอ"...ในใจ...ที่เกิดขึ้นมา

อ ย า ก บ อ ก เ ธ อ เ ห ลื อ เ กิ น~~**~~

~~**~~อ ย า ก บ อ ก เ ธ อ เ ห ลื อ เ กิ น~~**~~

จากวันนั้นถึงวันนี้ เธอยังไม่ไปไหน ยังอยู่กับชั้นเสมอมา

ยังเหมือนเดิม สำหรับชั้น

แต่...สำหรับเธอแล้ว ชั้นคงเป็นได้เพียงแค่อากาศสำหรับเธอ

คำรัก...คำหวาน...ที่เธอเคยพูดมา

เธอรู้ความมหายของมันมากเพียงใด

เธอสามารถทำให้ชั้นหวั่นไหวได้

แต่สำหรับเธอ ช้นไม่มีบทบาทอะไรกับชีวิตเธอเลย

กว่าที่เราจะรู้สึกดีๆกับใครซักคน มันต้องใช้เวลา

แต่เธอกลับไม่เห็นคุณค่าของมัน

ชั้นดีใจที่ได้รู้จักเธอนะ

แต่...ชั้นก้อเสียใจที่ได้รู้จักเธอเช่นกัน

kung2p515